Op 14 juni begint in Duitsland het Europees kampioenschap voetbal. Oud-international Aron Winter haalt herinneringen op.
Wilt u meer van deze interviews lezen? Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Aron Winter (57) was middenvelder bij Ajax, de Italiaanse clubs SS Lazio en Internazionale en Sparta. Met de EK’s van 1988, 1992, 1996 en 2000 heeft de oud-international – samen met Edwin van der Sar – de meeste Europese kampioenschappen op zijn naam staan.
“Ik ben altijd vereerd geweest om voor het Nederlands elftal geselecteerd te worden. Uitverkoren worden voor Oranje is het hoogst haalbare, zeker als er een EK of WK voor de deur staat. Dan ben je zó trots en blij dat je meteen je ouders, vriendin en maatjes belt. ‘Ik ben erbij!’ Als ik daar nu aan terugdenk, krijg ik wéér kippenvel.
Mijn absolute hoogtepunt is het gewonnen EK van 1988 in Duitsland. Met Ruud Gullit, Marco van Basten, Frank Rijkaard, Ronald Koeman, Jan Wouters en Hans van Breukelen hadden we toen een geweldig elftal. Maar ook zij moesten scherp gehouden worden. Zes weken lang hebben we offers gebracht en hebben we moeten zweten. Tijdens de trainingen vlogen de vonken ervanaf. Ook bij degenen die niet in de basis stonden, zoals ik. Ondanks dat bondscoach Rinus Michels mij niet opstelde en ik dus geen minuut heb gespeeld, voelde ik me wel degelijk Europees kampioen, omdat ik heb bijgedragen aan de missie.
Hoe ik rond een EK-wedstrijd ontspande? Ik keek veel naar films. In mijn begintijd ging dat nog met draagbare videospelers. Dan had ik een deal met de videotheek op de hoek dat ik de films wat langer mocht lenen dan gebruikelijk. En dan nam ik al die videocassettes in een grote tas mee. Dat was me een gesjouw! Met dvd’s en usb-sticks werd dat later gelukkig wat makkelijker.
Daarnaast kaartte ik vaak. Als we maar even tijd hadden, gingen we klaverjassen, hartenjagen, toepen. Dat was niet alleen lekker dollen met die gasten, je leerde elkaar door het kaarten ook beter kennen. Ja hoor, we speelden ook wel om geld: vier, vijf tientjes ofzo. Maar toen later het pokeren populair werd, liep de inleg echt de spuigaten uit. Dat was niet leuk meer. Met de nieuwe, jongere generaties verdween het kaarten. Nu zijn ze alleen maar bezig met hun smartphones, tablets en PlayStation. Tja, de maatschappij verandert.
Terugkijkend heb ik fantastische EK’s meegemaakt. Achteraf had ik van de eerdere toernooien wat bewuster willen genieten. Als voetballer leefde ik in een roes. Ik was jong en wilde slagen, waardoor ik alleen maar gefocust was op mijn eigen prestatie. Alleen zo kon ik de top halen. En omdat ik steeds weer van trainingskamp naar wedstrijd toeleefde, was ik bijna alleen maar weg. In die periode kreeg ik ook kinderen, maar ik zag ze nooit. Omdat ik werd geleefd. Naarmate ik ouder werd, realiseerde ik me: ik heb toch wel veel gemist. Misschien had ik sommige dingen anders moeten aanpakken, zodat ik meer van mijn kinderen en carrière had kunnen genieten.”
Lees ook het interview met Roy Makaay >>
Lees ook het interview met Kees Kist >>
Vijf onvergetelijke momenten uit het EK: www.plusonline.nl/voetbalmomenten
