Werken in de tuin: juni

Nú doen!

• Vroegbloeiende struiken zoals jasmijn en Deutzia (bruidsbloem) zijn nu uitgebloeid en kunnen eens flink onder handen worden genomen. Ze zullen volgend jaar bloeien op de takken die ze na de snoei nog kunnen vormen. Haal bij deze heesters ook ieder jaar wat van de oudste en dikste takken radicaal weg: snoei ze direct bij de voet van de struik. De struiken lopen snel weer uit en blijven op die manier altijd jong.
• Snoei in juni de buxushaagjes. Ook hoge hagen van liguster, taxus, beuk en haagbeuk kun je nu scheren. Doe dit in het begin van de maand; de struiken maken dan voor juli nog nieuwe scheuten. Snelle groeiers, zoals liguster, zul je gedurende de zomer nog een- of tweemaal moeten knippen.
• Anemonen (Anemone coronaria) kun je in juni nog planten. Week de knollen eerst een nacht in lauw water. Ze bloeien drie maanden na het planten. Als ze nu in de grond gaan, bloeien ze dus op het moment dat de rest van de tuin uitgebloeid raakt.
• Eendenkroos kan in vijvers een probleem vormen. Als een dikke laag ontstaat, kan zonlicht het vijverwater niet bereiken, met rottingsprocessen op de bodem als gevolg. Verwijder kroos met een schepnet. Ook algen kunnen woekeren, vooral in voedselrijk water. Met kippengaas dat om een stok is gewikkeld, zijn algen makkelijk te ‘vangen’.

Plantennaam verklaard: Lievevrouwebedstro

Lievevrouwebedstro is een laag, kruipend schaduwplantje dat in de voorzomer bloeit. In het wild vind je de plant vooral in schaduwrijke loofbossen in Zuid-Limburg. Het is een goede tuinplant, die in humusrijke grond snel een paar vierkante meter kan bedekken. Lievevrouwebedstro verspreidt gedroogd een intens zoete geur van vers geoogst hooi. Vanouds werd de gedroogde plant gebruikt in de linnenkamer. Ook werd gedroogd lievevrouwebedstro in zakjes genaaid die in bedden en wiegjes werden gelegd. Vandaar dat dit bedstro ook wel wiegekruid of wiegstro wordt genoemd. Tegenwoordig wordt lievevrouwebedstro nog in linnenkasten gebruikt om motten te weren.

Romke’s tuinflater

Tuiniers zijn altijd optimistisch en dat is maar goed ook, anders zouden ze nooit aan een tuin beginnen. Tuinieren is tenslotte een zaak van vallen en opstaan. Maar waarom moeten we zo vaak vallen? Omdat wij altijd denken dat onheil een ander overkomt en dat wijzelf wel gespaard zullen blijven. Blijmoedig planten we woekeraars omdat we denken dat wij ze wel in toom kunnen houden. We schaffen een tover­hazelaar aan terwijl we er eigenlijk geen plaats voor hebben, maar door hem deskundig te snoeien zullen wij hem wel klein kunnen houden. Denken wij. Hoe vaak tuinieren we niet tegen beter weten in? Natuurlijk had ik weleens van het kroos­vlindertje (Cataclysta lemnata) gehoord, maar in mijn vijver had ik helemaal geen kroos, dus waar zou ik mij druk over maken? Maar kroos verschijnt zomaar. U koopt het in met water- en moerasplanten, of watervogels brengen het aan hun poten mee. Opeens was het er. Nu is het niet eens zo lastig om eendenkroos weer kwijt te raken: U legt de tuinslang in de vijver en laat hem overstromen. Het kroos komt op het land terecht en verdroogt. Maar ja, het kwam er maar niet van. In juni moet er toch al zoveel gebeuren in de tuin. Toen was het te laat. De larven van het kroosvlindertje hadden zich een weg door mijn vijverfolie gegeten, net op de waterlijn. Als iemand u vertelt dat er dieren bestaan die vijverfolie eten, zou u het niet geloven. Totdat het uzelf overkomt.

Lezersvraag: Waarom zit mijn buxushaag vol mos?

Adrie Nieuwenhuizen-Lucas heeft problemen met haar buxusstruikjes. Zij is niet de enige, en dat is niet verwonderlijk, aangezien er in Nederland bijna geen tuin zonder buxus bestaat. Daardoor kunnen ziektes en kwalen zich makkelijk van tuin tot tuin verspreiden. Maar Adrie’s probleem betreft geen ziekte. Haar buxushaag zit vol mos en wordt steeds kaler.

Buxus houdt van water en mest. Adrie tuiniert in de buurt van Uddel (Hoge Veluwe) op arme zandgrond. Geen wonder dat de buxus er zielig bij staat. Eigenlijk zou u niet moeten willen wat niet kan. Als de grond niet geschikt is voor buxus, moet u die niet planten. Maar goed, zelfs op zure zandgrond kunt u het de plant nog wel naar de zin maken. Graaf voor het planten van de haag een sleuf en vul die met goede compost. En koop een tuinslang die lang genoeg is om de buxus in tijden van droogte water te kunnen geven. Strooi op zandgrond af en toe wat kalk en verwen de haag ieder jaar met een organische meststof. Eigenlijk mag Adrie nog van geluk spreken, want er zijn veel grotere rampen die de buxusbezitter kunnen treffen. De laatste jaren zijn er een paar schimmelziektes uit het buitenland overgewaaid, waartegen geen bestrijdingsmiddelen te krijgen zijn. De buxushaag verkleurt alsof hij met een vlammenwerper is bewerkt en gaat dood. Wat dat betreft heeft u het met een beetje mos zo slecht nog niet getroffen. Gelukkig zijn er goede alternatieven voor buxus, zoals Lonicera nitida en Ilex crenata  ‘Convexa’.

Uitstapje

drie open tuinen in Oostkapelle (en op 10 en 11 juni kunt u er ook naartoe)

In Oostkapelle, een dorp op het Zeeuwse eiland Walcheren, kunt u drie tuinen op één dag bekijken: een cottagetuin, een romantische rozentuin en een landelijke tuin. De mooie cottagetuin, waarin een kikkerpoel een prominente plaats inneemt, heeft een natuurlijke uitstraling. De romantische rozentuin is opgedeeld in tuinkamers die door buxus- en taxushagen van elkaar gescheiden zijn. Rozen doen het in Zeeland beter dan waar dan ook; de geur van de ouderwetse rozen komt u in wolken tegemoet. De landelijke tuin wordt omgeven door fruitbomen. Ook hier is rozengeur een belangrijk tuiningrediënt, maar u kunt ook in de akkerranden genieten van ouderwetse veldbloemen zoals klaprozen en korenbloemen.

Lees ook:

• Groene vingers in April 2011
• Groene vingers in Maart 2011