De Franse streek Champagne is gemaakt om te genieten. In een proeflokaal kunnen bezoekers het vloeibare goud over de tong laten sprankelen, terwijl in de golvende wijngaarden de druiven met liefde worden geoogst.
Op de wijnhelling boven het dorp Ville-Dommange is Violet de lieveling van de druivenplukkers. Iedereen die haar passeert moet haar gewoon even over haar zachte wangen strelen. En als ze een paar minuten staat weg te dromen, gunt voerman Fabrice haar zonder morren een pauze. Het omhoog trekken van een slee vol druivenbakken is voor een paard immers zwaar werk.
Ik ben in de wijngaard van Jeeper Champagne, een klein wijnhuis dat ecologie hoog in het vaandel heeft. Eigenaresse Myriam Dubois: “Pesticiden zijn uit den boze. En ik werk liever ook niet met rupswagens om de druiven uit de wijngaard te rijden. De hoeven van Violet zijn beter voor de bodem dan rupsbanden.”
Een hele dag plukken is vermoeiend, maar er wordt ook veel gelachen.
Tijdens een dégustation in een van de middeleeuwse wijnkelders van de stad Châlons-en-Champagne legt sommelier Anthonie uit dat kleine, ambachtelijk werkende wijnboeren vaak betere champagnes produceren dan de beroemde grote wijnhuizen. “Het is essentieel dat de geplukte druiven binnen vijf uur geperst worden. Hoe meer tijd verstrijkt, hoe groter de kans op oxidatie van het druivensap, met als gevolg smaakverlies en verkleuring van de wijn.
De kleine boeren persen hun eigen druiven en doen dat vaak al binnen drie uur. De grote wijnhuizen moeten echter het merendeel van hun druiven van anderen kopen. Daardoor hebben ze minder zicht op de tijd die sinds het plukken is verstreken.” Anthonie houdt een glas tegen het licht. “Neem deze grand cru van Voirin-Jumel, een kleine wijnbouwer bij het dorp Cramant: helder, delicaat. Een feest voor de tong!”
Métamorph’eau’ses
Als de avond valt trakteert de stad me op een ander vloeiend festijn: de Métamorph’eau’ses. Een lichtshow waarbij bruggen, stadspoorten en kerken langs het water in Châlons-en-Champagne op ingenieuze wijze beschenen worden door bewegende projecties. Zo lijkt een brug over de Mau verzonken in magisch turquoise rivierwater en zwemmen vissen voor zijn stenen bogen langs. Dan trekt het water plots terug als een golf op het strand en blijft een mozaïek van goudgele schelpen op de brugfaçade achter. Champagne voor het oog!
Voirin-Jumel
De volgende dag bezoek ik op aanraden van Anthonie een van de gaarden van wijnhuis Voirin-Jumel, waarvan ik gister de champagne heb geproefd. Ik tref eigenaresse Alice Voirin als zij net het middagmaal staat te serveren aan de plukkers. Ze zorgt goed voor haar ploeg, want na het maal zie ik haar moederlijk in de weer met pleisters en zalf om schrammen en kleine wondjes te verzorgen. “Dit is voor mij het fijnste moment van de dag”, vertrouwt ze me toe als de plukkers weer aan het werk zijn.
Julie Voirin van wijnhuis Voirin-Jumel ten zuiden van Épernay.
“Door de aard van mijn product heb ik veel te maken met de zeer rijken, en dan verlies ik mezelf toch altijd een beetje.” Alice blijkt een warme persoonlijkheid met eigen ideeën over het maken en drinken van champagne. “Ik zag laatst een kaartje van de prozac-consumptie in Frankrijk. Onze regio bleek er gunstig uit te komen”, vertelt ze. Ik vraag: “Denk je dat champagne depressiviteit vermindert?” Alice heft haar glas en lacht. “Nee, dat is het niet. Champagne drink je samen met vrienden, en dat is waar je gelukkiger van wordt!”
De Champagnestreek praktisch
- Wanneer de druivenoogst begint, hangt af van het weer van het voor- bije jaar. Het verschilt zelfs per dorp. Dit jaar begint de oogst waarschijnlijk half september.
- Leuk: het champagnemuseum Le Phare in Verzenay.
- Wijnbouwer Voirin-Jumel organiseert rondleidingen en heeft ook een B&B.
- Fietstochten per e-bike met gids door de wijngaarden: www.tourisme-hautvillers.com.
- Meer over de Métamorph’eau’ses-lichtshow: www.chalons-tourisme.com.
- Plus Magazine
