Nou dacht ik, na meer dan veertig jaar ervaring in de rechtspraak, dat ik alles wel gezien had. En dan dit! Een bedrijf kreeg bericht dat het bij verstek was veroordeeld tot betaling van €24.000 aan een hem onbekende schuldeiser. Het veroordeelde bedrijf wist van niets, maar ja: het vonnis was toch echt gewezen.
U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.
Televisiepersoonlijkheid mr. Frank Visser (71) geeft met zijn maandelijkse column in Plus Magazine een kijkje in de keuken van de rechtspraak.
Hoe kon dat? Er was nooit een dagvaarding bezorgd of op de deurmat achtergelaten. Laat staan dat iets bekend was van een zittingsdag. Het veroordeelde bedrijf nam een advocaat in de arm. Die stelde een nader onderzoek in. En wat bleek? Er was door de schuldeiser weliswaar een dagvaarding ingestuurd naar het kantongerecht, maar die was vals.
Het betrof een zelf in elkaar geflanste namaak-dagvaarding. De deurwaarder die deze zou hebben uitgebracht, wist desgevraagd van niets. Kortom, een volstrekt nietige dagvaarding. Maar de rechtbank controleert nu eenmaal niet op dergelijke falsificaties en nam de dagvaarding voor geldig aan. En er bleek meer aan de hand. Op een en dezelfde dag waren verschillende bedrijven op deze manier ten onrechte bij verstek veroordeeld.
Zowel de deurwaarder als de geschokte rechtbank deed aangifte van oplichting en valsheid in geschrifte.
In elke normale rechtsstaat zou de vermoedelijke oplichter vervolgens onmiddellijk, in afwachting van zijn proces, zijn opgesloten. Zo niet bij ons. Je zou ook denken dat, nadat de rookwolken waren opgetrokken, het gedupeerde bedrijf alsnog vrijuit ging. Helaas.
De dagvaarding mocht dan nietig zijn geweest, het daarop bij verstek gewezen vonnis was en is juridisch geldig. Tenzij de gedupeerde tijdig verzet instelt. Daarvoor geldt echter een termijn van maar vier weken. Als je die ongebruikt laat verstrijken, blijft het vonnis – ook al is dit frauduleus verkregen – van kracht. Daar gokken oplichters op. Menigeen kent de juridische weg niet en wacht af. Tot het te laat is. Gelukkig wist de advocaat van dit bedrijf van wanten. Er werd tijdig verzet ingesteld. En de zaak werd opnieuw in behandeling genomen.
Onze oplichter kwam zijn zaak brutaalweg in persoon bepleiten en bleek niet te beroerd om een nóg schaamtelozer episode toe te voegen aan de lijdensweg van het gedupeerde bedrijf en de kantonrechter. Mijnheer bestond het om achtereenvolgens de rechter vruchteloos te wraken (wegens ‘vooringenomenheid’), om een uiterst verdachte ‘getuigenverklaring’ in het geding te brengen (met daarop een op een los strookje geplakte handtekening), en om een nader onderzoek te vragen naar schending van zijn ‘mensenrechten’ (dit laatste in verband met beweerde corruptie van de rechtbank en discriminatie van zijn persoon).
Gelukkig deed de rechter – bij wie de rook onderhand wel uit de oren moest komen – wat ze moest doen. Het frauduleus verkregen vonnis werd in niet mis te verstane bewoordingen vernietigd en de vordering van de oplichter werd afgewezen.
Als toegift bepaalde de rechter dat onze blaaskaak niet alleen de gebruikelijke gematigde proceskosten moest betalen, maar in plaats daarvan de daadwerkelijk door de gedupeerde gemaakte advocatenkosten. Die beliepen inmiddels bijna €2500.
Ja, een civiele rechter kan ook flinke straffen uitdelen. Daar kan geen taakstraf van de strafrechter tegenop!\
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvolinformatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Of schrijf u in voor onze nieuwsbrief!
