Meester Frank Visser: 'Dienstijver'

Nou nee. De onrechtmatige plaatsing van een verkeersbord doet niets af aan de geldigheid daarvan. Dat is in 1986 al eens door de rechter vastgesteld. Dat ging toen om een gele streep, die door een ijverige huismeester voor de deur van zijn flatgebouw was geschilderd. Om de vrije toegang voor bijvoorbeeld ambulances te verzekeren. Een foutparkeerder moest toen gewoon betalen, hoewel die gele streep uiteraard onrechtmatig was geplaatst. Bij borden die de verkeersveiligheid aangaan, zoals een inrijverbod, kun je je daarbij wel iets voorstellen. Verkeersdeelnemers vertrouwen op dergelijke borden, anders komen er ongelukken van. Maar een parkeerverbod?

Iets dergelijks deed zich voor in Purmerend. Daar zou op 22 maart een parkeerverbod ingaan. Maar het verkeersbord was er al op 19 maart neergezet. De heer Woldring, die zijn auto daar toen toch parkeerde, kreeg een bekeuring. Nou heeft justitie te kampen met grote achterstanden en personeelstekorten, maar een bekeuring met een smetje laten lopen zit niet in haar DNA. Principe is principe, nietwaar? De kantonrechter volgde noodgedwongen de geldende rechtspraak en handhaafde de bekeuring. Begrijpelijk voor de insider, maar het voelde zo onrechtvaardig. Dus ging de foutparkeerder in hoger beroep.

Toen gebeurde er iets onverwachts. Het gerechtshof in Leeuwarden, waar deze beroepen worden behandeld, onderschreef weliswaar dat het met ­onrechtmatigheid besmette parkeerverbod moest worden gehoorzaamd, maar bracht wel een nuance aan. Hoewel de man formeel fout had geparkeerd, was het opleggen van een boete in dit geval volgens het gerechtshof onbillijk. Want hoe je het ook draait of keert, dat bord had er op de datum van het parkeren nog niet mogen staan. Dus had de boete volgens het hof moeten worden kwijtgescholden! Een uitstekende beslissing, waarmee kool en geit ­waren gespaard. De verkeersveiligheid was hier op geen enkele manier mee gemoeid. De enige die hier last van had, was de schatkist, want Woldring kreeg de reeds betaalde boete terug.

Dat vonden ze bij onze nationale tolgaarders niet leuk, terugbetalen. En bovendien, het ging om het principe, toch? Dus ging het Verkeers-OM zeuren in Den Haag, waar ze de procureur-generaal bij de Hoge Raad zo gek kregen de beslissing van het gerechtshof ter vernietiging voor te leggen aan onze hoogste rechter. Dit in het belang van de wet. Dat laatste betekent dat het alleen nog om het principe ging. De boete was en bleef kwijtgescholden.

Nou ja, het OM kreeg zijn gelijk. Het gerechtshof had de boete niet mogen kwijtschelden, omdat het opleggen van een boete ondanks het ontbreken van een rechtsgeldige grondslag voor dat parkeerverbod niet onbillijk was, orakelde de Hoge Raad. Foutjes van gewone mensen beboeten, maar fouten van de overheid wegpoetsen, dat is pas billijk!

Ik wil bij deze mijn hartelijke felicitaties overbrengen aan ons vasthoudende Verkeers-OM. En morgen graag die hele ijverige hap overplaatsen naar plekken waar justitie het water echt tot aan de lippen staat.