In 2020 is het 75 jaar geleden dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog in Nederland. Dat werd uitbundig gevierd. De tentoonstelling ‘De oorlog die bleef’ in het Nationaal Archief in Den Haag laat vooral de nasleep van de oorlog zien, die voor velen alles behalve feestelijk was.
Persoonlijk geschiedenissen
Die nasleep loopt door tot vandaag de dag. Want niet alleen directe nabestaanden, ook jongere generaties willen weten wat er precies in de oorlog met hun familie is gebeurd. Ze gaan op zoek in de archieven. Bijvoorbeeld in die van het Nationaal Archief in Den Haag, dat zo’n negen kilometer documenten aan oorlogsarchieven bewaart.
Dat archief vormt de basis van de tentoonstelling ‘De oorlog die bleef’. Aan de hand van documenten, foto’s en andere objecten worden persoonlijk geschiedenissen verteld over de berechting van collaborateurs en oorlogsmisdadigers en over degenen die terugkeerden uit de vernietigings- en concentratiekampen. Ook de situatie in Nederlands-Indië komt aan bod, waar na de capitulatie een nieuwe periode van geweld en onzekerheid aanbreekt.
Zo komt de bezoeker bijvoorbeeld meer te weten over het proces tegen de journalist Max Blokzijl, over de geschiedenis van de Arubaans-Nederlandse verzetsstrijder Boy Ecury, en over de kille ontvangst van David Simons en zijn gezin in Den Haag na terugkeer uit concentratiekampen.
‘De oorlog die bleef’ is van 21 februari tot en met 20 juni te zien in het Nationaal Archief aan de Prins Willem-Alexanderhof 20 in Den Haag. Zie ook: Nationaalarchief.nl/WOII
Foute ouders
Herman Schouten uit Wapenveld is een van mensen die onder andere via het Nationaal Archief in het oorlogsverleden van zijn ouders is gedoken en daar het boek 'Verborgen schaamte' over schreef.
Fotobijschrift: Vrouw tussen prikkeldraad en tankversperringen, Scheveningen, 1945.
