In 1973 ging de film Jesus Christ Superstar in première. De verfilming van de gelijknamige rockopera over de laatste weken van Jezus kreeg een Oscar-nominatie, maar zorgde ook voor ophef bij verschillende religieuze groeperingen. Tilly Nieuwstraten was bij de première en blikt terug op dit speciale moment.
'Ik kwam in tranen de bioscoop uit'
"Mijn man Kees en ik zijn allebei opgegroeid in een gereformeerd gezin. We waren jong in de hippietijd, die ons erg heeft beïnvloed. We gingen zondags nog wel naar de kerk, maar eigenlijk kwamen we steeds losser van het geloof te staan. Uitgaan, meedoen met leeftijdsgenoten, stevig roken. De kerk zei ons niet zoveel meer, al hadden we belijdenis gedaan. En toen kwam de film Jesus Christ Superstar.
De première was in Rotterdam en er stonden protestgroepen vanuit de kerken voor de ingang van de bioscoop. Mijn vader wilde liever niet dat we naar de film gingen, maar we waren rebels en deden het toch. De entourage van de film, die bus in de woestijn, de muziek… alles raakte me. Dit waren hippies, net als wijzelf. Ze deden hetzelfde en dachten hetzelfde. Wauw, dacht ik de hele tijd: dit had ik kunnen zijn.
Tegenstanders vonden het lied van Maria Magdalena ongepast: ‘I don’t know how to love him.’ Maar ik vereenzelvigde me er volledig mee. Hoe moesten we van deze mysterieuze man houden? Ik was in tranen toen ik de bioscoop uit kwam. De acteurs hobbelen in de bus zingend de woestijn in. Ik zei keer op keer tegen mijn man, die toen nog mijn vriendje was: ‘Maar hier stopt het toch niet? Dat kan toch niet?’
Alles wilden we weten. De Bijbel kwam onder het stof vandaan en een jaar later zijn we bekeerd en toegetreden tot de kerk van onze eigen keuze: de Volle Evangelie Gemeente. Geen einde aan het kruis maar doorgaan met een levende Jezus.”
Tilly Nieuwstraten (55), Vlaardingen
Twaalf keer
“Ik zag de film in de buurtbioscoop in Amsterdam en was gelijk verloren. Geweldige muziek van Andrew Lloyd Webber. Hoe vaker ik de songs hoorde, hoe mooier ik ze ging vinden. De film heeft mij kapitalen gekost. De lp werd grijsgedraaid en vervangen door een cd. Maar de grootste kostenpost was het bioscoopbezoek. Ik schat dat ik – samen met mijn dochters – de film zo’n twaalf keer in de bioscoop heb gezien.”
Roel den Daas (80), Geesbrug
Nog een tandje verder
“Ik maakte deel uit van een hechte vriendengroep die actief betrokken was bij de eerste beatmissen in Amsterdam. Jesus Christ Superstar hebben we heel vaak gezien. De vernieuwing die wij hadden ingezet, ging hier nog een tandje verder. Een bevestiging dat wij op de goede weg zaten!”
Marion ten Velden-Aerts (62), Hoofddorp
- Plus Magazine
