Het huishouden was vroeger een dagtaak. Van een stofzuiger kon je alleen maar dromen, van een vaatwasser had nog niemand gehoord. Er was weinig geld, op je spullen was je zuinig en de lat lag hoog. Al die karweitjes van vroeger.. wie kent ze nog?
Sokken stoppen
Manden vol sokken zat oma vroeger te stoppen. Zelfgebreide sokken waren het, met flinke 'knollen' erin. Met de juiste garen, een stopnaald en een gladde ronde bol - of theekopje - ging ze aan de slag. Eerst de horizontale banen, dan de verticale. Sokken stoppen.. wie herinnert het zich nog?
Foto: draadlustboulevard.nl
Groenten wecken
In de kelder stonden de weckflessen, keurig in het gelid. Moeder was er dagenlang verhit mee bezig geweest. Eerst het koken van de inmaakringen en weckpotten. Daarna de glazen potten vullen met voorgekookte sperziebonen, snijbonen, wortels en erwten. Tot slot de weckpotten vacuümtrekken. En toen kwam de diepvriezer, en hoefde er niet meer geweckt te worden. Ook wel jammer!
Foto: middenmoes.nl
Het zilver poetsen
Het 'nette' bestek kwam alleen met de feestdagen tevoorschijn. Maar dan hadden de messen, vorken en lepels in de tussentijd wel lelijke bruine vlekken gekregen. Dat was hét moment om het zilver te poetsen. Een karweitje waar jong en oud voor werd ingeschakeld. Het hele huis rook dan naar zilverpoetsmiddel. En het bestek? Weer als nieuw. Wie doet het nog?
Foto: genoeg.nl
De was door de wringer halen
Een technisch wonder was het, die eerste wasmachine uit de jaren ‘60. Een groot wit vat, met binnenin een pin met vleugels die rechtsom en linksom draaide. Het pronkstuk was de wringer bovenop. Om maandagochtend mocht je om beurten moeder helpen met wringen. De één duwde het wasgoed tussen de rubberen rollen, de ander draaide aan de slinger.
Foto: maandvandegeschiedenis.nl
De kolenkachel vullen
Vroeger hadden veel huizen een kolenkachel. ’s Morgens schepte vader in het kolenhok of op zolder de kolenkit vol. Daarna liet hij met oorverdovend hard geratel de kolen in de kachel glijden. Oranje vuur dat hoog opvlamde, hard loeide en daarna weer knus verder brandde. ’s Avonds je kleren voor de volgende dag alvast opwarmen. Knusse geborgenheid. Wie herinnert het zich nog?
De witte was op 'de bleek' leggen
Na het wassen spreidde mijn tante Nel haar witte lakens uit op 'de bleek', het grasveld voor de boerderij. De zon gebruikte ze als vlekkenverwijderaar, de was werd witter en frisser door het drogen op het gras. Woest was ze, als we er als kinderen per ongeluk overheen renden of fietsten. Al het werk voor niets gedaan!
Foto: hkl.mijnstadmijndorp.nl
Wat zijn de verdwenen karweitjes uit úw jeugd?
