Gezellig met de bus naar Italië

Het is al laat als we aankomen in Cisternino, in de Zuid-Italiaanse streek Apulië, de ‘hak’ van de Italiaanse laars. De fotografe en ik hebben het vliegtuig naar Bari gepakt en zullen ons drie dagen aansluiten bij een groep busreizigers die deze streek gaat verkennen. Ik ben benieuwd: hoe bevalt zo’n ­georganiseerde busreis?

“Lieve mensen”, begint de gids nadat iedereen zijn plaats in de bus heeft gevonden. “Vandaag gaan we ­Alberobello, de stad van de ‘trulli’, en Matera, de stad van de ‘sassi’, bezoeken.” Het is half negen in de ochtend. We hebben gisteravond ingecheckt in het 4-sterrenhotel Lo Smeraldo in Cisternino en kennisgemaakt met de groep. Ik zie echtparen, vriendinnen en alleenstaanden. De jongste reiziger is 56, de oudste 82.

Allemaal hebben ze er een lange heenreis en de eerste excursiedag op zitten, maar ze zien er verbazingwekkend fris en monter uit. Jan, de vakantieganger die zich heeft ‘opgeofferd’ als barman, loopt door de bus en deelt waterflesjes uit. Aan het woord is gids Jeltina Schoenmaker, die al 25 jaar in de regio Apulië, of zoals de Italianen zeggen: Puglia, woont. Chauffeur Ruud Tolhuis manoeuvreert de touringcar van Maaskant Reizen behendig door een landschap vol olijfbomen. Apulië telt er maar liefst zestig miljoen, waarvan sommige wel twee- tot drieduizend jaar oud zijn.

Huisje met puntmuts
Jeltina geeft ondertussen een uitgebreide uitleg over wat we zo gaan zien in Alberobello, namelijk 1700 ‘trulli’: kalkstenen huisjes met een cirkelvormig dak. “Om verwarring te voorkomen: één huisje met zo’n puntmuts noemen we een ‘trullo’, meerdere huisjes ‘trulli’ en een ‘trullaro’ is de bouwer van het huisje. Een trulla, tja, dat is een niet al te slimme dame.” Lachend verlaten we de bus en lopen door de smalle straatjes van Alberobello. Aan kop loopt Jeltina, duidelijk zichtbaar door haar stokje met wapperende oranje sjaal. De stoet wordt afgesloten door busreiziger Ruud die, bij gebrek aan iets anders, een vliegenmepper in de lucht steekt. Aangekomen bij de trulli mogen we er bij eentje binnenkijken. De eigenaren, een echtpaar op leeftijd, verwelkomen ons. “In dit kleine huisje is de eigenaresse met dertien broers en zusjes opgegroeid”, legt Jeltina uit. “Het was krap en er was geen toilet. De strontkar kwam elke dag de inhoud van de po ­ophalen. En in de winter was het er koud en vochtig.”

Na ons bezoek aan de trulli rijden we naar Matera, de stad met zijn unieke rotswoningen, de ‘sassi’. Dit geeft mij mooi de gelegenheid om even bij Loes (56) en Piet (63) Verbeten uit het Brabantse Someren te gaan zitten. Waarom heeft dit echtpaar voor deze manier van vakantievieren gekozen? Loes: “Tien jaar geleden kregen we voor onze 25-jarige trouwdag een busreis naar Praag cadeau.

We waren gelijk enthousiast. Je hoeft niet zelf te rijden, er is een gids, je verblijft in een goed hotel en werkelijk alles wordt geregeld. En het ­sociale aspect van zo’n groepsreis vinden we ook heel leuk.” Ondertussen zijn we in Matera. “De eeuwenoude sassi staan nu op de Unesco-Werelderfgoedlijst, maar vroeger was dit een trieste stad”, vertelt Jeltina. “In deze uit de wand van de kloof gehouwen berggrotten heersten veel ziektes. De sassi ­werden tot 1953 nog door 15.000 mensen bewoond, soms zelfs ­inclusief vee, maar daar heeft de Italiaanse regering een stokje voor gestoken. De inwoners werden ­ondergebracht in sociale woningen. Tegenwoordig vind je hier voor­namelijk opgeknapte sassi, die dienstdoen als hotel of B&B.”



Plateaus vol pasta
Onder de indruk rijden we terug naar ons hotel. Om acht uur is het tijd voor het diner. Flessen wijn komen op tafel, grote plateaus vol pasta worden binnengereden, verse vis volgt. Verdeeld over een paar lange tafels praten we na over de dag: de trulli, de sassi, de duizend jaar oude olijfbomen en het prachtige landschap. Iedereen geniet zichtbaar. Ook mevrouw Adriana Abcouwer, die sinds 2013 alleen reist. “Voor mij is deze manier van vakantiehouden perfect. Ik kom snel in contact met anderen en alles wordt geregeld.” Tegenover me zitten Trees en René Renssen. Dit echtpaar maakt deze reis voor de tweede keer binnen een half jaar. René: “Als leraar heb ik veel vrij. Vanaf 2004 boeken we elke schoolvakantie een georganiseerde busreis.” Trees voegt eraan toe: ”Voor mij is het hier elke dag Moederdag. Nog geen kopje koffie hoef ik te zetten. We maken deze reis voor de tweede keer, omdat we de chauffeur en gids zo goed vinden. Jeltina kent Apulië op haar duimpje en Ruud weet altijd wel iets interessants te vertellen.”
De chauffeur kan de reis maken of breken, hoor ik van alle kanten.

Ruud zit al 46 jaar in dit vak. “We hebben een leuke groep en ­zitten in een heerlijke streek. Heb je eenmaal van Apulië geproefd, dan kom je geheid terug.”
Wij trekken nog twee dagen met de busreizigers op. Ik wist niet wat ik van mijn eerste georganiseerde busreis kon verwachten, maar het is me zeer bevallen. Met de groep maak ik meer uitstapjes dan tijdens mijn eigen vakanties. Natuurlijk moet je geen einzelgänger zijn en het fijn vinden om mensen om je heen te hebben. En je moet tegen een lange busreis kunnen. Maar daartegenover staat dat alles, maar dan ook alles geregeld is.

Met de groep bezoeken we nog de plaats Lecce, het Florence van het zuiden, en Bari, de stad waar de botresten van Sint-Nicolaas worden bewaard. Daar stappen we op het vliegtuig en nemen afscheid van deze lieve mensen. Jammer, we hadden best wat langer willen blijven…



De voor- en nadelen van een busreis:
De voordelen:

• Ontspannend: je láát je rijden (en je mag in slaap vallen onderweg...).
• Alles is geregeld.
• Er is begeleiding door een gids.
• Gezelligheid van de groep.
• Bij een standplaatsreis: vanaf één plek excursies.

De nadelen:

• Soms lange reistijd.
• Je moet wel een ­groepsmens zijn.
• Strak schema.

Waarop letten bij de keuze van een busreis?

• Sluit het programma echt goed aan bij je verwachtingen?
• Lees de kleine lettertjes: wat is wel en wat is niet inbegrepen?
• Is het programma lichamelijk niet te zwaar?
• Is de reisorganisatie aangesloten bij het ANVR en de SGR? Dan krijg je bij een faillissement je geld terug.
• Heeft het bedrijf een ISO-9001-certificaat of een keurmerk van de Stichting Keurmerk Touringcarbedrijf? Dan is de veiligheid goed geregeld.

Dit artikel is eerder verschenen in Plus Magazine april 2018. Nog geen abonnee van Plus Magazine? Abonnee worden doet u in een handomdraai