Wandelen tussen de bloeiende mimosa aan de Côte d'Azur
In het achterland van de Côte d’Azur kun je skiën, maar daar trekt de mimosastruik zich niets van aan. Die begint gewoon in januari te bloeien en kleurt de 130 kilometer lange Mimosaroute uitbundig geel.
We geloven onze ogen niet. We hebben net de oude parfumstad Grasse in de Provence achter ons gelaten en rijden omhoog tegen de flanken van het Massief van Tanneron, als een on-Europees landschap zich voor onze ogen ontvouwt: de besneeuwde toppen van een winters hooggebergte, die uittorenen boven een fel geel bos. Niet het herfstgeel van stervende bladeren, maar het knallende geel van overdadig bloeiende bomen.
Rariteit
Dat we ons buiten Europa wanen is niet eens onjuist, want de mimosa is door ontdekkingsreiziger James Cook uit Australië gehaald. De eerste mimosa’s in Europa bloeiden in de Kew Gardens in Londen. Rijke Engelsen die zich in de 19de eeuw aan de Côte d’Azur vestigden, plantten de bomen vervolgens als rariteit bij hun villa’s. De planten ontsnapten vervolgens uit de tuinen, en sinds die tijd kan iedereen er hier in het wild van genieten.
Overal in het mimosabos zien we mensen met versgeplukte bloementakken lopen. Zoals Alice Delaporte, die vertelt dat deze wandeling voor haar en haar gezin een jaarlijks terugkerend ritueel is. “Zoals de kerstboom bij de winter past, luiden we met mimosa het voorjaar in. In elke kamer van ons huis zetten we een groot boeket en lijkt het of overal de zon schijnt.”
Feest voor het oog
Via de Route du Mimosa dalen we af van de zuidflank van het Massief van Tanneron en belanden in Mandelieu, de mimosa-hoofdstad van de Côte d’Azur. Daar maken we het Fête du Mimosa mee, waarvan het corso het belangrijkste evenement is. En dat blijkt een feest voor het oog en het oor te zijn. Niet eens vanwege de vrij simpele corsowagens, maar dankzij de zangers, muzikanten en straatartiesten. Ze komen uit heel Europa en hun kleding, grime en attributen zijn met zoveel creativiteit en plezier gemaakt, dat we – zelfs nadat de stoet viermaal is langsgetrokken – nog steeds niet alle fraaie details in ons hebben opgezogen.
Na afloop worden er mimosatakken uitgedeeld aan het publiek en kleurt de complete boulevard geel. Alles en iedereen is versierd met mimosa: fietsen, kinderwagens en honden, en zelfs de motoren van de harde binken van de lokale Harley-Davidsonclub. Dit is een feest waarbij de belofte van de lente een glimlach op ieders gezicht tovert.
Meer vakantie
Nog meer heerlijke vakanties en de actuele reistrends vindt u hier in deze special!
Vulkanisch gesteente
De volgende dag vervolgen we de Mimosaroute westwaarts. De kustweg slingert zich over het rode vulkanische gesteente van het Estérel-gebergte, dat fel contrasteert met de azuurblauwe zee. In het kustplaatsje Agay stoppen we bij de ambachtelijke chocolaterie Le Palet d’Or. In deze tijd van het jaar is alles geel in de winkel. Verkoopster Elena laat ons de reden daarvoor proeven: de Mimosa d’Agay, een truffel waarmee de chocolaterie bekendheid heeft verworven. “Een kern van witte chocola, bedekt met een laagje van gesuikerde, gemalen mimosabloemen”, vertelt Elena trots. Het is duidelijk: dit is geen gewone bonbon, maar hogere culinaire kunst.
De kust buigt naar het zuiden en we volgen hem langs de voet van het Massif de Maures, waarbij de mimosa soms een indrukwekkende gele tunnel over de weg heen vormt.
Egyptische sfinx
Bormes-les-Mimosas is een van de mooiste plaatsjes op de route. De middeleeuwse steegjes, trappen en pleintjes staan vol met exotische planten en bomen, die ons bijna het gevoel geven door een dorp in de tropen te slenteren. Het plaatselijke bloemencorso is een stuk eenvoudiger dan in het mondaine Mandelieu. Karren, kostuums en attributen worden gemaakt door de dorpelingen zelf, maar daarom is het niet minder leuk. De opvallendste corsowagen draagt een grote Egyptische sfinx waarvan de kop uiteraard met mimosa is bedekt. En de ‘farao’ die met een kartonnen speer loopt te zwaaien, is de postbode van Bormes.
Die avond kleuren we onze hotelkamer zonnegeel met de mimosatakken die we hebben gekregen. En ook bij iedere inwoner staat een paar dagen lang het nieuwe voorjaar op tafel.
Wandelen tussen Mimosa
• De meeste mimosa vind je in het Massif du Tanneron. Geliefd bij de locals is het Fôret du Grand Duc (te bereiken via de parkeerplaats langs de D92 op drie kilometer ten noorden van Mandelieu).
• Rond Tanneron is een wandeling van 15 kilometer uitgezet door de mimosa-boomgaarden (Les Crêtes de Tanneron). Het routekaartje is verkrijgbaar bij het Office du Tourisme in Tanneron.
• Tussen Auribeau-sur-Siagne en het gehucht Valcros slingert de lange-afstandsroute GR51 zich door een schitterend gebied van deels niet meer geëxploiteerde mimosagaarden.
• In het Massif de l’Estérel worden door natuurgidsen mimosawandelingen georganiseerd (opgeven bij het Office du Tourisme in Saint-Raphael).
Praktisch
• Route: La Route du Mimosa voert over een afstand van 130 kilometer tussen Bormes-les-Mimosas en Grasse. Op www.routedumimosa.com kun je een brochure downloaden die de volledige route en allerlei praktische informatie bevat.
• Beste periode: de mimosa bloeit in Zuid-Frankrijk van begin januari tot maart. De tweede helft van februari vinden de meeste mimosafeesten plaats.
• Mimosafeesten: het feest in Mandelieu staat in het teken van Jules Verne (17 t/m 24 februari). Het feest in Sainte-Maxime vindt plaats met muzikale parades, een lampionnenoptocht en een corso (6 en 7 februari). Het corso van Bormes-les-Mimosas is op zondagmiddag 28 februari. In Pégomas (laatste weekend van januari) wordt een meterslange mimosacake gebakken, die op het dorpsplein wordt opgepeuzeld.
- Plus Magazine
