Het Zuid-Duitse Beieren verandert in de winter in een wit sprookjeslandschap waar je prachtig kunt wandelen. Journalist Linda van de Pavoordt verkent in drie dagen de mooiste plekken rond het charmante Mittenwald.
Dag 1: Kaas, spek en ham in de Elmauer Alm-Hütte
Nu ik hier sta, met mijn voeten in de sneeuw, de pittige berglucht inademend terwijl de mist in flarden langs de omringende bergtoppen trekt, vraag ik me af: waarom heb ik niet eerder zo’n winterse wandelreis geboekt? In het Karwendel-gebergte, in het uiterste zuiden van Beieren, liggen prachtige winterwandelpaden. En er is altijd wel een leuke wandelbestemming te vinden: een kapelletje, een restaurant aan een bevroren meer voor een kop koffie, of een berghut voor een gezellige lunch.
Samen met de Beierse Claudia Gans wandel ik vanuit het dal bij het stadje Mittenwald naar de Elmauer Alm-Hütte. Daar, op 1203 meter hoogte, wachten ons een warm onthaal en een ‘Elmauer Brotzeitbrettl’: een plank met lokale kaas, spek en ham. Moeilijk is de route niet, maar het laatste stukje gaat wel wat steiler omhoog. Als ik even later op het terras van de berghut sta uit te hijgen, zie ik pas goed hoe mooi het hier is. Het licht is zacht, mistflarden drijven door het dal. Af en toe ontstaat een opening tussen de wolken en zie je ineens een majestueuze bergtop. Claudia houdt van dit weer: “Op dagen als deze is het stil in de bergen en hangt er een mystieke sfeer.”
Na de lunch wandelen we terug naar het dal, tussen bomen door, over besneeuwde bergweiden en langs boerenschuren en keurig opgeslagen stapels brandhout. Dat ligt onder afdakjes te wachten tot het opgehaald wordt om de huizen van de eigenaren te verwarmen.
Dag 2: De Hohe Kranzberg op voor overmaatse soezen
Getty Images
Zie je in Mittenwald een mooi uitzicht, dan staat er steevast een bankje in de buurt om ervan te genieten. Andersom werkt het ook: zie je een bankje, haal dan de camera maar tevoorschijn, want er is een uitzicht om vast te leggen. Wie voorbereid is, haalt meteen ook de thermoskan uit de rugzak: tijd voor een verwarmend drankje. De wandelroute van vandaag voert de Hohe Kranzberg op, waarbij we geleidelijk 400 meter klimmen. Vanuit Mittenwald loop je zó de bergen in. Langs de Lainbach, een bergstroompje, wandelen we omhoog tot we uitzicht hebben op het plaatsje. De barokke kerk, de rivier Isar die Mittenwald doorsnijdt en de huizen waar we net nog tussen liepen, lijken nu wel miniaturen.
Als je denkt dat je gaat afvallen tijdens een winterwandelvakantie kom je bedrogen uit. In Beieren tenminste wel. In elke berghut en in de meeste restaurants wordt Beierse kost geserveerd. Dat zijn hartige, verwarmende en calorierijke gerechten. Op het lunchmenu in de Korbinianhütte staan twee huisgemaakte spinazie- en kaasknödel en ‘Abgebräunter Leberkäs mit Bratkartoffeln und Spiegelei’: echte werkmankost. Je kunt bouwvakkers ’s middags in de rij zien staan bij de slager voor een portie Leberkäs uit het vuistje. We dalen weer af en besluiten de expeditie af te sluiten met iets zoets bij hotel Gröbl Alm, dat op de route ligt. Buiten zien we eigenaar Sepp bij zijn schnapsdistilleerderij, binnen begroet de serveerster ons met een gezellig ‘Servus!’. We hoeven niet lang na te denken over wat te bestellen. De specialiteit hier is ‘Windbeutel’: overmaatse soezen gevuld met room. “Je moet ze minimaal één keer eten”, zegt Claudia. “Anders ben je niet echt in Mittenwald geweest.”
Dag 3: Dwalen door een sprookjesboek in Mittenwald
Al rondlopend valt ook op dat Mittenwald iets met violen heeft. Dat blijkt te kloppen. De beste vioolbouwers ter wereld kwamen uit Mittenwald, en nog steeds zijn er beroemde violisten die hun viool hier laten bouwen of repareren. Er wordt zelfs gezegd dat Mozart speelde op een Mittenwald-viool en er is in het dorp, dat officieel wordt aangeduid als ‘marktplaats’, een vioolbouwmuseum. En dacht ik eerst nog dat de dirndl-klederdracht voornamelijk voor toeristen wordt gedragen, hier spreek ik meerdere jonge vrouwen die me vertellen dat dit echt niet zo is. Zoals Judith, die vanuit Keulen naar Beieren verhuisde en helemaal ingeburgerd is: “Het is geen kostuum maar onderdeel van het dagelijks leven. Hetzelfde geldt voor de mannen in hun lederhosen.”
Dirndls, winterwandelroutes, vioolbouwers en Windbeutels: ik heb me de laatste dagen helemaal ondergedompeld in Beierse sferen. Staat me nog één ding te doen voor ik vertrek uit Mittenwald: iets drinken in Eissalon Costa. Prominente locals komen er om te zien en gezien te worden. De rest van de bevolking drijft er goedmoedig de spot mee. Daar koffiedrinken is in de volksmond omgedoopt tot ‘ein Kaffee Wichtig’ – een belangrijke koffie.
Tips: zo ga je goed voorbereid op pad
- Neem een gedetailleerde wandelkaart mee, bijvoorbeeld van Kompass. Onder meer te bestellen bij reisboekhandel Pied à Terre (www.jvw.nl).
- Uitglijders in de sneeuw kun je voorkomen met spikes die je over je wandelschoenen schuift. Ze zijn te koop bij sportwinkels.
- ’s Winters zijn de dagen kort. Zet je wekker en vertrek liefst vroeg in de ochtend voor een wandeling.
- Laat in het hotel weten welke route je gaat wandelen en hoe laat je ongeveer terug zult zijn.
- Draag tijdens het lopen warme lagen en neem in je rugzak een warme jas of windstopper mee.
- Neem (warm) water mee, snacks, een opgeladen telefoon inclusief noodnummers, en een hoofdlampje voor als je onverhoopt na zonsondergang nog niet terug bent.
Dit artikel is eerder verschenen in Plus Magazine januari 2018. Nog geen abonnee van Plus Magazine? Abonnee worden doet u in een handomdraai!
- Plus Magazine
