De comeback van de bedwants

Bedwantsen zijn bloedzuigende parasieten van een halve centimeter groot die zich tijdens hun ruim een jaar durend leventje met twee zaken bezighouden: mensenbloed zuigen en eitjes leggen. En dat laatste doet logischerwijs alleen de vrouwtjes bedwants. Maar dan wel flink: mevrouw bedwants legt een tot twaalf eitjes per dag.

Steeksnuit

Een bedwants (ook wel wandluis genoemd) beschikt over een vlijmscherpe steeksnuit waarmee hij moeiteloos door een mensenhuid kan prikken om bloed te zuigen. Om zichzelf niet te verraden injecteert de bedwants tegelijkertijd verdovende stoffen. Na 10 tot 15 minuten zuigen is het gevolg een opgezwollen (want volgevreten) bedwants die tijdelijk een wat rodere kleur heeft, waar hij normaal meer roodbruin is. En wondjes en jeukende bulten voor zijn menselijk slachtoffer.

Genezen

De wondjes die na een steek ontstaan, genezen doorgaans snel. Vervelend is wel dat er huidinfecties voor kunnen komen of er littekens achterblijven als de bultjes worden opengekrabd. Daarnaast kunnen de beestjes psychologische schade aanrichten: angst om gebeten te worden; maar ook schaamte omdat de aanwezigheid van de bloedzuigers gezien zou kunnen worden als gevolg van slechte hygiëne, hoe onterecht dat ook is.

Ziektes

Gelukkig kan de bedwants geen ziektes overbrengen, in tegenstelling tot andere bloedzuigende insecten als muggen en vlooien. Prikken kunnen ze in principe overal, maar de benen zijn de favoriete werkplek.

Waar zitten ze?

De bedwants dankt zijn naam aan zijn verblijfplaats van voorkeur: de slaapkamer van de mens. Daar kan hij rustig wachten tot zijn voedsel gaat slapen. Hoewel ze grote afstanden kunnen afleggen, zitten bedwantsen het liefst in de naden van een matras, achter schilderijen of posters, in scheurtjes van plinten, plooien van beddengoed, achter het behang of in holle bedspijlen.

Amandelachtige geur

Buiten de op muggenbulten lijkende bedwantsbulten, zijn bloedvlekken van geplette bedwantsen op lakens en matrassen een aardige aanwijzing voor hun aanwezigheid. Bij hun schuilplaatsen zijn vaak uitwerpselen, eitjes en vervelde huid te vinden, al is dat met het blote oog lastig te zien. Bij een flinke bedwantseninfectie hangt er een amandelachtige geur in de slaapkamer. 

Comeback

De bedwants leek tientallen jaren verdwenen te zijn uit Europa, maar na een opmars in de Verenigde Staten, is het bloedzuigertje ook hier aan een comeback bezig. Overzees hebben ze al slaapkamers ingenomen en waren ze in 2006 een ware plaag in New York. In onze regio verblijven ze vooralsnog vooral in hotelkamers van grote steden als Amsterdam en Brussel. Daarbij maken de beestjes geen onderscheid tussen goedkope jeugdherbergen of chique hotels. Ook een Hilton Hotel hoeft niet veilig te zijn. Zet daarom bij een overnachting in een hotel dan ook nooit uw koffer op de grond. Daarmee voorkomt u dat u ongewenste souvenirs meeneemt naar huis.

Bestrijden

Bedwantsen overleven tegenwoordig omdat er steeds minder zware bestrijdingsmiddelen mogen worden ingezet. Het voorkomen of verdrijven van de mormels moet dan ook drastisch gebeuren: dicht scheuren en kieren en schakel een professionele bestrijder in als ze in uw huis zitten. Gooi kleding, matrassen en beddengoed waarin ze zijn aangetroffen weg of reinig alles op zestig graden. Verder zijn er allerlei soorten lijmvallen in omloop. Ook op de markt: diverse biologische bestrijdingsmiddelen, die pasgeboren of volwassen bedwantsen aanpakken of ze weghouden van plekken waar is gespoten.

Probeer tijdens het slapen in een hotel te voorkomen dat uw laken de grond raakt: zo voorkomt u dat bedwantsen van buiten het bed gemakkelijk omhoog kunnen klauteren. Plaats uw bed wat van de muur af, zodat ze ook op die manier de pas wordt afgesneden. Inderdaad, deze laatste twee bestrijdingstips helpen niet als de bloedzuigertjes al op uw bed zitten. Maar alle beetjes helpen, ook bij kleine beestjes.