Elke liefdesrelatie begint romantisch en vol goede bedoelingen. Maar daarna begint het echte werk. Hoe zorg je ervoor dat het leuk blijft? Wat is het geheim? Publiciste Yvonne Kroonenberg vertelt welke lessen zij in de loop der jaren leerde.
Waarom loopt het ene huwelijk op de klippen en blijven andere stellen jarenlang samen? The New York Times-schrijfster Tara Parker-Pope verzamelde al het wetenschappelijk onderzoek dat ze over gelukkige huwelijken kon vinden en zette de bevindingen op een rij. Allereerst: vier alle leuke momenten en gebeurtenissen die gevierd kúnnen worden. Een verjaardag, een promotie, een extra vrije dag... Sta stil bij wat er allemaal goed is en geniet daarvan.
Maar ook: leg de lat hoog. Stel eisen aan de passie en romantiek en de manier waarop je behandeld wilt worden. Dat vergroot de kans dat je krijgt wat je hebben wil. Onderhoud je vriendschappen en familiebanden. De sterkte van de vriendschappen die partners los van elkaar onderhouden, is een goede voorspeller van hun huwelijksgeluk. Verwacht niet dat je partner jou gelukkig moet maken – dat moet je zelf doen. En heb regelmatig seks, want vrijen geeft je relatie een opkikker, en jou ook. Tot slot: doe samen af en toe iets nieuws, iets spannends. Kies niet altijd voor veiligheid en vaste patronen.
De relatie in een ijstijd
Yvonne: “Elk huwelijk beleeft een ijstijd. Meestal valt hij in de periode dat de kinderen in de puberleeftijd zijn en de ouders beseffen dat de rimpels niet meer weggaan en de wereldreis er niet meer van zal komen. Dat zijn de dagen, de maanden en de jaren dat iedereen in huis snauwt en moppert. De liefde lijkt weg en komt pas weer aarzelend tevoorschijn als de kinderen het huis uit zijn.
Ik heb vaak aan harmonieuze oude echtparen gevraagd wat hun geheim was en steevast zeggen ze dan: respect! Het is waar, maar als ik nog even doorvraag blijkt dat respect pas na de ijstijd zijn intrede heeft gedaan. Daarvoor had iedereen in huis het te druk met zichzelf. Jonge mensen beschouwen de vorige generatie als lelijke oude meubels en de ouders zijn vergeten dat je voor de liefde een beetje moeite moet doen. Als ze opschieten, kunnen ze nog net de auto parkeren voor alle buren hetzelfde willen, als ze nog gauw even langs de winkel gaan, is er in elk geval wat te eten die avond en als ze maar flink gaan gapen tijdens het journaal, begrijpt de ander wel dat hij niet op seks hoeft te rekenen. Niet alle huwelijken zijn daartegen bestand.
Uit elkaar gedreven en opnieuw gevonden
Ik heb geen kinderen, maar toen ik halverwege de 40 was, ging het tussen mij en mijn geliefde ook mis. Hij was van een zwijgzame man in een somber blok beton veranderd en ik reageerde door afwisselend zuur en vleiend tegen hem te doen. ‘Hou van mij’, bedoelde ik te zeggen. Het werkte natuurlijk niet. We dreven langzaam uit elkaar en toen er iemand langszij kwam die wel gezellig kwebbelde en lieve dingen tegen mij zei, verbrak ik, na meer dan twaalf jaar, de relatie. Ik miste mijn eigen man wel. Elke week gingen we, ondanks de kilte tussen ons, samen een biertje drinken, en misschien heeft dat ons gered. We werden vrienden, na acht jaar opnieuw geliefden en wanneer iemand vraagt hoelang wij al bij elkaar zijn, zeg ik zonder aarzeling: 36 jaar. Alsof er nooit een ander is geweest.
Nooit twijfelen
Ik heb nagedacht waardoor het nu wel leuk is tussen ons en toen niet, en ik heb wel een antwoord. Vroeger deed ik wat zoveel vrouwen doen die een man hebben die van ze houdt: ik twijfelde. Dat vinden mannen stomvervelend. Als hij zijn vrouw op een voetstuk zet, moet ze daar rustig blijven staan en niet miepen of hij haar echt niet te dik, te dom, te oud of te saai vindt. Dat doe ik nooit meer. Als een andere vrouw denkt dat ze het beter kan met die van mij, mag ze het proberen. En ik verwacht niet elke dag een compliment of iets anders leuks waar een vrouw zo van opknapt. Mannen zijn in de regel niet erg complimenteus tegen hun eigen vrouw. Ik heb een man eens tegen zijn vriendin horen zeggen dat ze niet zo moest zeuren: ‘Ik hou van je en als het niet meer zo is, bel ik je wel.’
Doen wat de vrouw vraagt
Mannen moeten ook iets bijdragen om de liefde leuk te houden. Ze moeten doen wat de vrouw vraagt. Dat klinkt eenvoudig, en dat is het ook, maar de mannen voeren de opdrachten die ze krijgen vaak niet, slordig of veel te laat uit. ‘Wil je je sokken niet in een prop in de wasmand gooien?’ is een klassiek verzoek. Of: ‘Zou jij de vaatwasser willen uitruimen?’ In een gelukkig huwelijk staat de man op en gaat in de keuken de schone borden in de kast zetten en levert hij zijn sokken op de juiste manier in.
Zo gaat het vaak niet. Hij denkt: wat doet het ertoe hoe de sokken de machine in gaan? Maar zij ziet iets anders in de wasmand liggen: minachting. Kennelijk doet het er niet toe of zij ergens hinder van heeft. En als ze de volle vaatwasser aantreft wanneer ze de klep opentrekt, weet ze het zeker. Haar man vindt haar volstrekt onbelangrijk en ze neemt wraak. Met vriendinnen praat ze op een bittere toon over hem of ze maakt hem belachelijk. Thuis trekt ze een oude joggingbroek aan en in bed hoeft hij niet meer op haar te rekenen of halfhartig, alsof het haar niet aangaat hoe hun liefdesleven erbij hangt.
Irritaties
Er is nog een ziekte die elke romantische verhouding op den duur aantast: ergernis. Iedereen heeft gewoontes die irritatie opwekken. Grapjes die hij telkens opnieuw maakt, zinnen die zij steevast begint met ‘ik heb zoiets van…’ of kleine misdragingen in het openbaar. Als je ze opmerkt, kijk dan een andere kant uit, zeg er vooral niets over. Corrigeer de ander niet of alleen héél voorzichtig, op een moment dat het geen kwaad kan. Want ergernis is een woekerend onkruid. Als je het voedt, zie je ten slotte niets anders meer. Het gaat vaak om eigenaardigheden die in het begin van de liefde zo charmant waren, zo speciaal. Na zoveel jaar huwelijk drijven ze je tot wanhoop. Adem in en op den duur weer uit en besef: leuker dan dit worden we geen van beiden!”
Eerlijkheid
Bert (65) en Mia (66) Wouda uit Kerkrade - 47 jaar getrouwd
Bert: “Mijn vrouw is de meest bescheidene van ons tweeën. Zij is niet veeleisend en stelt zich vaak dienstbaar op. Ik ben nogal autoritair, maar als ik dingen doe of nalaat die haar niet bevallen, spreekt zij zich eerlijk uit. Dan nemen we de tijd om er samen uit te komen. Haar eerlijkheid is een leidraad voor mij.”
Goed ruzie maken
Selma (48) en Taco (57) Langstraten uit Utrecht - 23 jaar getrouwd
Selma: “Wij kroppen nooit iets op en lopen vaak als een stel kinderen met elkaar te kibbelen. Soms gaat dat kibbelen over in ruzie. Dan schreeuwen we of slaan met deuren. Ik kan het iedereen aanbevelen. Het lucht enorm op en daarna val je elkaar uitgeput in de armen. Heerlijk!”
Liefde
Carla (76) en Kees (77) van Rooijen uit Voorburg - 53 jaar getrouwd
Carla: “Omdat je van iemand houdt, doe je je best om elkaar gelukkig te maken. Daarom geven Kees en ik elkaar de ruimte voor een eigen leven naast ons gezamenlijke leven – ik met mijn vriendinnen, hij met zijn sport en sportprogramma’s. Zolang er liefde is, overwint die alles.”
Humor
Wim (97) en Mieke (96) Monné-Beversluis uit IJsselstein - 70 jaar getrouwd
Wim: “Ik ben altijd ontzettend gek op mijn vrouw geweest. Als er weleens onenigheid was, schreef ik wat steekwoorden op – een paar voor Mieke en voor mij. Aan de hand van die woorden improviseerden we een toneelstukje, waarbij we al snel krom lagen van het lachen. Humor en milde zelfspot, in combinatie met respect voor en het stimuleren van elkaars unieke talenten – dat is het fundament van ons inmiddels ‘platina’ huwelijk. Ik zou zó weer met haar trouwen.”
Gedeelde belangstelling
Margot (63) en Kees (67) Smit uit Nieuwegein - 40 jaar getrouwd
Margot: “Wij zijn allebei makkelijke mensen. Bovendien hebben we een gedeelde hobby: klussen en verbouwen. Wij zijn vaak úren in of om ons huis bezig. Laatst realiseerde ik me ineens wat een gelukkig toeval dat is. Ik denk nooit: help, mijn man is een klusser! Integendeel, ik bof enorm dat hij net zo’n klusser is als ik!”
Interesse in elkaar
Claire Janssen (60) en Dick Ladrak (65) uit Leiden - 14 jaar getrouwd
Claire: “Het is voor ons allebei ons tweede huwelijk. Van de ervaringen uit ons eerste huwelijk hebben we veel geleerd. Wij blijven aan elkaar vragen: wat beweegt je, waarom is dit belangrijk voor je, wat maakt dat je nu zo reageert? Wezenlijk in elkaar geïnteresseerd blijven en je gevoelens met elkaar blijven delen – daarin ligt volgens mij de sleutel.”
Vertrouwen
Janneke (68) en Jan (69) van der Kooi uit Ryptsjerk - 50 jaar getrouwd
Janneke: “We hebben hoogte- en dieptepunten gehad, maar omdat je elkaars sterke en zwakke punten zo goed kent, kom je er wel weer bovenop. Het belangrijkste is dat je elkaar vertrouwt. Dat vertrouwen in elkaar is nog nooit beschaamd en daarom is het zo goed gelopen.”
Tegenpolen
Clementine (52) en Hans (59) van Denderen-Torn uit Zoetermeer - 32 jaar getrouwd
Clementine: “Wij zijn een schoolvoorbeeld van hoe tegenpolen elkaar kunnen aantrekken. Juist doordat we zo anders zijn, blijven we elkaar boeien. Ik ben heel extravert en aanwezig. Hans is ingetogen en de rust zelve. Hij straalt iets uit van: ‘het komt goed’. Daarom voel ik me zo thuis bij hem. En hij krijgt energie van mijn vrolijkheid.”
Yvonne Kroonenberg (66)
- Plus Magazine
