Het leek of ik na een moeilijke scheiding de ware weer had gevonden, maar dat viel tegen. Harold leek perfect. Hij liet me weer lachen, liet me weer geloven in de liefde, geloven dat opnieuw beginnen wel degelijk kon. Ik bloeide op en genoot van onze momenten samen...
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Om privacyredenen zijn de namen van de betrokkenen gefingeerd.
De salsalessen die we volgden, de uitjes die we ondernamen, de vriendengroep die ik er zomaar bij kreeg: het was totaal anders dan het huwelijk dat ik hiervoor had. Met een dominante man die alles voor mij bepaalde en die alles samen met mij wilde doen. Vrienden hadden we niet; dat vond hij niet nodig. Ik voelde me als een vogel in een kooi. Toen hij steeds meer begon te drinken en agressiever werd, vond ik de moed uit mijn huwelijk te stappen, maar ik kwam er beschadigd uit.
En toen kwam Harold op mijn pad. Ook gescheiden en ook twee dochters. Ik vond het hartverwarmend hoe hij met ze omging. Ook waardeerde ik zijn soepele omgang met de ex, van wie hij tien jaar geleden gescheiden was.
Maar na een tijdje begonnen me dingen op te vallen. Op zijn Facebook-pagina was ik ‘een’ vriendin en niet ‘zijn’ vriendin. Op mijn eigen Facebookpagina moest ik van hem onze gezamenlijke foto verwijderen. Ik mocht alleen maar op bepaalde dagen komen. En als ik hem op de dagen belde die niet voor mij waren, was hij geïrriteerd. Ik moest altijd naar hem komen. Een enkele keer kwam hij naar mij toe. Maar dan pas aan het eind van de middag, want ’s middags wilde hij naar de sportwedstrijden van zijn kleinkinderen kijken. En de volgende dag was hij aan het eind van de ochtend verdwenen, want dan wilde hij thuis sport op televisie kijken. Dan zei ik tegen hem dat hij gerust bij mij naar zijn sportprogramma mocht kijken, maar dat wilde hij nooit. Ik kreeg ook geen sleutel van zijn huis. En er was helemaal niets van hem in mijn huis, zelfs niet een tandenborstel. Dat is toch raar.
Het kwetste me dat ik niet betrokken werd in een deel van zijn leven dat voor hem zo belangrijk was. Ik voelde me het vijfde wiel aan de wagen met een ex die nooit echt weg is gegaan, die belde zodra er iets was, hem eindeloos veel berichten stuurde. Ik nam het erbij, uit liefde voor hem, maar zag met lede ogen aan dat hij zich voor mij nooit zo uitsloofde als voor zijn kinderen en zijn ex-vrouw. Na drie jaar zag ik dat hij nog steeds op de datingsite stond waar we elkaar hebben leren kennen. ‘Vergeten eraf te gaan’, antwoordde hij. En ik geloofde hem maar al te graag.
Ik gaf hem zoveel kansen om voor mij, voor ons te kiezen, maar onlangs barstte de bom. Hij had meer tijd nodig, wilde zich niet binden. Ondanks al mijn verdriet weet ik dat dit voor mij het beste is. Ik verdien beter.”
Uw verhaal in Plus?
Loopt u rond met iets wat u aan (bijna) niemand durft te vertellen? Deel het met andere Pluslezers; dat mag ook anoniem. Mail naar redactie@plusmagazine.nl
Dit artikel verscheen eerder in Plus Magazine maart 2021.
