Mijn verhaal: ‘Mijn man kleedt zich af en toe als vrouw’

‘Ik kwam die avond eerder thuis van een cursus dan gepland. Mijn man zat niet – zoals gewoonlijk – beneden. Het viel me op, maar ik zocht er niets achter. Boven hoorde ik een deur hard dichtslaan. Toen ik de trap op ging, zag ik dat de badkamerdeur op slot zat. Vreemd, maar niet alarmerend. Pas toen mijn man beneden kwam, wist ik dat er iets mis was. Hij was hevig geëmotioneerd en vertelde me zijn geheim: dat hij zich graag als vrouw kleedt. Het is een behoefte waar hij zich ongelooflijk tegen heeft verzet, die hem onzeker en ongelukkig heeft gemaakt, maar die sterker is dan hemzelf.

Puzzelstukjes
Dat gesprek was zo’n twintig jaar geleden. We waren al jaren getrouwd. Ik had dit totaal niet zien aankomen. Er vielen wel puzzelstukjes op hun plaats. Bijvoorbeeld de onverklaarbare make-up-sporen die ik soms in de badkamer aantrof en waarvan ik zeker wist dat ze niet van mij waren. In eerste instantie was ik opgelucht, want toen hij zo aangeslagen de trap af kwam dacht ik aan het ergste. Meteen daarna kwamen de tranen en de verwarring. Ik schrok van mijn ­reactie; ik dacht altijd dat ik tolerant was.

Mokerslag
Deze boodschap trof me als een ­mokerslag. Hoe moest het verder met ons? Wat als de kinderen erachter zouden komen? ­Wilde hij soms vrouw worden? Mijn man en ik zijn altijd goede vrienden geweest en hebben ook dit uitgebreid met elkaar kunnen bespreken. Dat is de redding van ons huwelijk geweest. Hij verzekerde me dat hij absoluut geen vrouw wil zijn. Hij is een 'crossdresser', geen 'dragqueen' met uitbundige kleding en make-up.

Bianca-dag
Als hij zich kleedt als ‘Bianca’ wil hij op-en-top vrouw zijn, keurig gekleed en verzorgd. Hij heeft ­cursussen gevolgd om zijn make-up en haar zo natuurlijk mogelijk te doen lijken en heeft een mooi haarstuk. Op zijn Bianca-dag gaat hij winkelen of naar een museum en daarna eten in een restaurant. Ik zou hem een enorm plezier doen door een keer met hem als Bianca samen de deur uit te gaan. Misschien gebeurt dat ooit, maar nu is dat voor mij nog een stap te ver. Ik wilde hem de eerste jaren ook niet verkleed zien. Dan zorgde ik dat ik de deur uit was. Nu drinken we op zijn Bianca-dag ’s morgens samen koffie. Het blijft ongemakkelijk en onwerkelijk hem zo te zien, maar ik kan het wel aan. Eens in de twee weken heeft hij zo’n dag. Hij leeft ernaartoe en is de dag erna doodmoe, maar ook enorm opgelucht en ontspannen.

Kinderen
We hebben het de kinderen verteld toen de jongste 18 jaar was. Ze ­hebben het goed opgepakt. Een scheiding hadden ze erger gevonden. Verder weet niemand het en dat willen we ook zo houden. We hebben Bianca als de hobby van mijn man bestempeld. Dat houden we strikt gescheiden van de rest van ons leven. Mijn man kleedt zich af en toe als vrouw en daar kan ik mee leven.” Erna (59)