Kleine Turkse bankjes, die vertrouwen Nederlanders toch maar matig. De miljardair-eigenaar van Credit Europe Bank probeert het wantrouwen weg te nemen.
De eigenaar van Credit Europe Bank heet Hüsnü Özyegin. U heeft misschien nog nooit van hem gehoord, maar hij is de rijkste man van Turkije. Volgens het zakenblad Forbes had hij eind 2007 3,5 miljard dollar. En nu, na de kredietcrisis? Nu is het 5,5 miljard, beweert Özyegin met een grijns. Zijn haven is meer waard geworden. De Turkse krant Milliyet schatte zijn vermogen onlangs zelfs op 6 miljard.
Özyegins bank biedt al veertien jaar spaarrekeningen in Nederland. Nooit vond hij het nodig om de publiciteit te zoeken. Maar de laatste tijd staan er steeds vervelende stukjes in de krant over ’exotische’ banken zoals de zijne. Dus vond hij het tijd voor een interview met hem en de directeur van zijn bank, Turhan Cemal Beriker - TC voor intimi.
"Niet Turks, maar Néderlands"
Credit Europe is door Özyegin in 1987 opgericht en opgebouwd, onder de naam Finansbank. Hij werd rijk met de verkoop van de Turkse tak in 2006. De internationale bank heeft hij nog steeds. En die heeft zijn hoofdkantoor in Nederland. "Al sinds 1994," verduidelijkt hij. "omdat Nederland zich toen profileerde als financieel centrum. Niet om te profiteren van de garantieregeling. Dan hadden we wel voor Duitsland gekozen."
Er zijn veel meer misverstanden, doceert Beriker. Credit Europe is niet 'klein', het is de tiende van Nederland op basis van balanstotaal. De rente van 5,25 procent, die Credit Europe biedt, is helemaal niet 'hoog'. Hij is gewoon goed. "Kijk," zegt Özyegin, "Centraal Beheer Achmea - wat is dat eigenlijk voor bedrijf? - biedt meer!"
| Uit de spaarrentevergelijking van Geld & Recht blijkt dat Credit Europe samen met NIBC Direct de hoogste rente biedt voor een spaarrekening zonder beperkende voorwaarden: 5,25 %. Zoek hier naar de hoogste rente op een spaarrekening. |
En het belangrijkste: de bank is níet Turks, maar Néderlands. Özyegin: ,,Ons hoofdkantoor staat hier. We hebben het zelf gebouwd. Het merendeel van ons personeel is Nederlands.’’
Turkse banken: wat zoeken ze hier?
Okee, Credit Europe is Nederlands. Toch zitten we met twee Turken te praten, de een de eigenaar, de ander directeur. Er zo zijn er heel veel van dit soort banken in Nederland: Yapi Kredi, Demir-Halk, Akbank. Wat zoeken ze toch in Nederland, al die bankjes?
"Wist u," priemt Özyegin met zijn vinger, "dat de Nederlandse banken in Turkije veel groter zijn dan de Turkse in Nederland? Wij zeggen toch ook niet: waarom komen die Hollanders hier, met zulke hoge rentes?" Het onderwerp ligt een beetje gevoelig. "Turkije is geen ontwikkelingland," verduidelijkt Beriker. "Onze bankensector is zeer vooruitstrevend. Online beleggen, periodieke overboekingen per internet, zulke dingen hadden wij jaren eerder dan Nederlandse banken. Alleen, in het westen is veel meer kapitaal."
Moeten we Credit Europe vertrouwen?
Wat doet Credit Europe dan met het westerse kapitaal? "We financieren de import en export van grondstoffen: metalen, olie, landbouwproducten, mest," zegt Beriker. Tijdens de export dragen klanten de verantwoordelijk over de spullen over aan de bank, die de risico's op zich neemt van ongelukken. "Je maakt winst met premies," zegt Beriker. "Simpele handel, elke transactie is snel afgehandeld." Hij wil maar zeggen: de winst hangt niet zo af van koersschommelingen. "We verwachten wel lagere omzet."
Dus het is allemaal veilig voor de Nederlandse klant? Beriker: "We hebben 1 miljard eigen vermogen op een balans van 9,6 miljard." De balans van Credit Europe haalt netjes de eisen die de Nederlandsche Bank stelt voor de kapitaalspositie van banken, de zogenaamde tier-1 ratio.
De kredietbeoordeling van Credit Europe, door bureau Moody's, is wat minder: Baa3. Dat is de laagste waardering die er is voor investeringen die nog min of meer veilig zijn. Daaronder wordt het risico veel groter. "Maar Landsbanki, de moeder van IceSave, en Fortis hadden juist wél hele hoge ratings," zegt Beriker. "Toch weten we wat daarmee gebeurd is." Ook allerlei 'giftige' hypotheekleningen, veroorzakers van de kredietcrisis, kregen topratings van de kredietbureaus. Als betrouwbare graadmeters van risico zijn kredietbeooderlingen tegenwoordig dubieus.
Ook de getallen over de kapitaalpositie zeggen in principe weinig. Hoe goed die ook is, als iedereen zijn spaargeld komt ophalen, gaat elle bank kapot. Het draait bij banken eigenlijk maar om een ding: vertrouwen. "Waarom zouden we Credit Europe vertrouwen?" vragen we Özyegin daarom.
"Omdat jullie in Nederland het beste toezicht van de wereld hebben," zegt hij. "Dat zeg ik niet om te slijmen, dat vinden heel veel mensen." Het is niet voor niets dat Wim Duisenberg de eerste president werd van de Europese Centrale Bank, vult Beriker aan.
Dus het in feite de garantie van de Nederlandse bank die ons vertrouwen moet geven? Beriker heeft nog andere reden waarom we Credit Europe moeten we vertrouwen. "We hebben bewezen staat van dienst. We zijn al 14 jaar een spaarbank in Nederland." Tot slot moeten de miljarden van Özyegin vertrouwen inspireren. "Er zijn weinig bankiers met zo veel geld ten opzichte van de grootte van hun handel," zegt hij.
Deposito van 6 %: aantrekkelijk of aanleiding tot wantrouwen?
Maar vertrouwt die Nederlandse klant het nog wel? In oktober moest de bank toegeven dat er enige tientallen miljoenen waren weggevloeid. Rond die tijd bood Credit Europe zijn bestaande klanten deposito's aan van maar liefst 6% rente. Het aanbod werd met argwaan bekeken, zo midden in de crisis.
Beriker: "We hadden dat aanbod al een tijd in de planning. We hebben getwijfeld of we het moesten afblazen, vanwege de crisis. Maar uit een enquête bleek dat de meeste klanten enthousiast waren en niet wantrouwig. En het heeft goed gewerkt. We hebben trouwe klanten, die via-via binnenkomen. We adverteren weinig: we zijn geen IceSave."
Hoe belangrijk zijn die Nederlandse klanten? "Het geen groot deel van onze handel. Ook niet klein." Al teveel details wil Beriker niet geven. "We zijn dit niet gewend, we zijn geen beursgenoteerd bedrijf. Misschien later, als we onze PR beter voor elkaar hebben."
Hüsnü Özyegin de filantroop
Özyegin is alweer vertrokken terwijl we de Hollandse spaarzorgen bespreken, op naar projecten in Turkije, als hotels, havens en winkels. Natuurlijk niet voordat hij het, als een echte Bill Gates of Rockefeller, het nog even heeft gehad over zijn goede doelen. Hij bouwt scholen in achtergebleven delen van Turkije, sommige met slaaphuizen: meisjes uit traditionele families mogen anders niet naar de stad voor school. Als bekroning zouden ze zelfs een 'business'-opleiding kunnen krijgen aan de heuse Özyegin-universiteit. Wie weet zullen zij daarop weer nieuwe banken oprichten waar u hoge, pardon, goede rente kunt krijgen.
|
