Ik heb een testament en daarin benoem ik mijn tweede vrouw en mijn kinderen als erfgenamen. Mijn kinderen zijn uit een eerder huwelijk; mijn huidige vrouw is hun stiefmoeder. Als ik overlijdt, krijg mijn vrouw de erfenis in handen en mijn kinderen dus een vordering op haar, die pas opeisbaar wordt na haar dood. Maar stel dat zij niet rond kan komen van haar AOW en pensioen, mag zij dan aan de erfenis van de kinderen komen? Ik wil niet dat zij armoede moet lijden.
Allereerst heb ik aan u de vraag of u in uw eerdere huwelijk gescheiden of weduwnaar geworden bent. Als uw eerste echtgenote namelijk overleden is, kan het zijn dat uw kinderen een al niet-opeisbare vordering op u hebben vanwege hun (moeders) erfdeel. In dat geval zou die direct opeisbaar zijn bij uw overlijden. Voor de beantwoording van uw vraag ga ik er vanuit dat dit niet speelt, maar het is wel belangrijk om te controleren of dit het geval is. Want dan zouden de kinderen na uw overlijden sowieso een flink deel van het vermogen in handen kunnen krijgen.
Bij uw overlijden erven uw kinderen volgens uw testament samen met uw tweede echtgenote uw nalatenschap. Zij krijgen deze erfenis in de vorm van een niet-opeisbare vordering op uw echtgenote (hun stiefmoeder). Uw echtgenote krijgt als langstlevende de beschikking over uw hele nalatenschap. Zij mag deze volledig gebruiken en het zou zelfs zo kunnen zijn dat op moment dat zij overlijdt en deze vorderingen opeisbaar worden er niets meer van over is gebleven. Alleen wanneer zij zeer verkwistend hiermee omgaat en dan in extreme mate zouden uw kinderen hier iets tegen kunnen doen, maar aangezien de wettelijke verdeling – zoals in uw testament opgenomen - uitgaat van de bescherming van de langstlevende zal hier niet snel sprake van zijn. Dit blijkt ook duidelijk uit de rechtspraak. Zie hiervoor ook een artikel dat we eerder publiceerden.
Let op! Deze vorderingen van uw kinderen zijn een schuld in de nalatenschap van uw echtgenote en deze erfgenamen er wel rekening mee moeten houden dat op dat moment deze vorderingen uitbetaald moeten worden. Zeker bij een nalatenschap die door deze schulden negatief is, kunnen zij het best beneficiair aanvaarden (of misschien zelfs verwerpen), anders bestaat het risico dat ze deze vorderingen uit hun privévermogen moet betalen.
