Yoghurt: welke soort kiest u?

Yoghurt wordt gemaakt door melkzuurbacteriën aan melk toe te voegen. Hierdoor gaat de melk stremmen of verzuren en ontstaat er een gefermenteerd melkproduct. Pas wanneer een product voldoende levende én juiste bacteriën bevat – minimaal 10 miljoen lactobacillus bulgaricus en streptococcus thermophilus per milliliter – mag het yoghurt heten.

Wat zit er in?

Yoghurt bevat calcium en is daardoor een prima alternatief voor mensen die melk niet goed verdragen. Om lactose te verteren is namelijk het enzym lactase nodig. De bacteriën in yoghurt bevatten grote hoeveelheden lactase, waardoor yoghurt eigenlijk zichzelf helpt verteren. Uiteraard speelt de mate van lactose-intolerantie of -overgevoeligheid wel een rol.

Yoghurt is ook een goede bron van kalium, magnesium, eiwitten en vitamines en mineralen. De bacteriën in yoghurt helpen bij de spijsvertering en bij darmklachten als obstipatie en diarree. Dat is ook de reden dat yoghurt vaak wordt aangeraden na een antibioticakuur, waarvan diarree een bekende bijwerking is. De kleine groep bacteriën die de tocht door maag en dunne darm overleeft, heeft een stimulerende invloed op de darmflora. Ook zuiveldrankjes op basis van probiotica hebben dit effect.

Links of rechtsdraaiend

Er is links- of rechtsdraaiende yoghurt. De naam heeft niets te maken met het linksom of rechtsom roeren van de yoghurt, maar alles met de gebruikte melkzuurbacteriën. Tijdens het fermentatieproces produceren die bacteriën melkzuur dat – afhankelijk van de gebruikte bacteriesoort – linksdraaiend, rechtsdraaiend of een combinatie van beide is. Wanneer er op de verpakking 'met rechtsdraaiend melkzuur' staat, dan bevat de yoghurt extra bacteriën die ervoor zorgen dat er vooral rechtsdraaiend melkzuur wordt aangemaakt. Dit type melkzuur wordt makkelijker door ons lichaam verteerd dan de linksdraaiende variant.

Rechtsgedraaide yoghurt smaakt zachter en is makkelijker verteerbaar, terwijl van linksdraaiend melkzuur gezegd wordt dat het verzurend werkt en de lever het moeilijker kan verwerken. Overigens zou u er zo’n 7 liter van moeten eten om dit nadelige effect te ondervinden.

Volle yoghurt

Volle yoghurt ontstaat uit een combinatie van volle melk en melkzuurbacteriën. Maar de ene volle yoghurt is de andere niet. Voor standyoghurt wordt dit mengsel tot 45 graden Celsius verwarmd, wat voor een stevigere, korrelige structuur zorgt. De bereidingstemperatuur van roeryoghurt is 32 graden Celsius. Tijdens de bereiding wordt deze yoghurt doorgeroerd. Hierdoor ontstaat er meer slijm en wordt de yoghurt vloeibaarder.

Magere yoghurt

Magere yoghurt wordt gemaakt van afgeroomde melk met weinig melkvet. Het vetpercentage van magere yoghurt is maximaal 0,5 procent, ideaal voor wie op zijn vetiname let. Magere yoghurt heeft verder wel alle voordelen van volle yoghurt. Door het lagere vetpercentage is magere yoghurt vloeibaarder dan de volle variant.  

Magere vruchtenyoghurt

Magere vruchtenyoghurt is verkrijgbaar in de 'normale' variant en vaak ook in de vorm van drinkyoghurt. De fruitsmaak is meestal te danken aan toegevoegde smaakstoffen. Daarnaast bevat vruchtenyoghurt vaak toegevoegde suikers; u doet er dus goed aan het etiket in de gaten te houden.  

Griekse yoghurt

Griekse yoghurt is dikker dan gewone yoghurt. Tijdens het productieproces wordt het vocht eruit gezeefd, wat deze yoghurt haar kenmerkende, romige structuur geeft. Griekse yoghurt bevat zo’n 10 procent vet. U kunt deze variant zonder problemen opwarmen: ze schift niet. Het is daardoor een prima vervanger van zure room.

Bulgaarse yoghurt

Bulgaarse yoghurt is gemaakt van ingedikte melk en melkpoeder. Het vetgehalte van deze yoghurt ligt ongeveer 5 procent hoger dan dat van gewone yoghurt, wat tevens verklaart waarom deze yoghurt wat dikker is. De smaak is zacht en romig, wat deze yoghurt geliefd maakt bij mensen die niet van de normale zurigheid van yoghurt houden.

Kefir

Kefir wint de laatste tijd aan populariteit. Oorspronkelijk komt het uit de Kaukasus. Het lijkt op een dunne yoghurt, maar bevat een andere bacteriënmix, waardoor het officieel een 'gefermenteerd zuivelproduct' is. Naast goede melkzuurbacteriën is kefir rijk aan gistcellen. Die gisten produceren lactase, een lactoseverterend enzym, waardoor kefir gemakkelijk verteerbaar is en de kans op lactose-intolerantie flink afneemt. Kefir oogt wat slijmerig, maar is juist daardoor een prima basis voor de goede bacteriën in het spijsverteringsstelsel. Dat is ook de reden dat deze zuiveldrank vaak ingezet wordt om maag- en darmproblemen te bestrijden.