'Het is een gevoelig onderwerp, die feestdagen'

Al jaren word ik rond half december ­geconfronteerd met de nog resterende mogelijkheden, dat heb ik aan mezelf te danken. Het is wel jammer dat ze elkaar dan vaak ook niet zien. De centrale coördinatie ontbreekt en ze zijn op hetzelfde moment bij hun schoonouders.

Meestal schik ik me zonder morren in de mogelijkheden die resteren. Op Tweede Kerstdag samen ontbijten is dan al heel wat. Dat deden we vorig jaar. De laatste complicerende factor heb ik nog niet eens benoemd: mijn nieuwe verkering, die ook twee kinderen heeft…

De meest geslaagde feestdagen die ik me herinner, speelden zich af in een ver en zonnig buitenland. Met het gezin dat ik ooit vormde met de moeder van mijn jongste twee kinderen (om het nog ingewikkelder te maken: mijn oudste zoon heeft een andere moeder), brachten we jaren geleden twee weken kerstvakantie door in Zuid-Afrika. Het was een onbezorgde vakantie. Toegegeven, we hadden iets uit te leggen aan onze ouders, en niet iedereen vond het even leuk dat we er niet waren voor een gezellig gezamenlijk kerstdiner. Maar het werd ons toch ook wel gegund, en nog steeds smelt ik als ik naar de foto’s kijk van mijn jongste zoon en dochter, heel klein nog, spelend op een strand in de buurt van Kaapstad.

Impulsief als ik kan zijn, boekte ik direct een ticket en deed mijn kinderen een voorstel

Begin dit jaar was ik op Bali voor een werkvakantie. Toen kreeg ik een ingeving. Waarom zou ik daar niet naartoe kunnen gaan met de feestdagen? Impulsief als ik kan zijn, boekte ik ­direct een ticket, van ruim vóór Kerstmis tot in het nieuwe jaar. Aan mijn kinderen deed ik het volgende voorstel: als jullie ook willen komen, betaal ik mee aan de vliegreis, en het verblijf ter plekke is ­geheel voor mijn rekening.

Je gelooft het niet, maar nu komen ze alle drie, met partners. Ik voel me de ­koning te rijk. We gaan aan het strand cocktails drinken, snorkelen en in een hangmat boekjes lezen. We tuffen op een scooter over het eiland en we hoeven ­helemaal niks. Is dat geen luxe?

Een beetje schuldig voel ik me wel. Want er ontbreken nu mensen aan de Nederlandse eettafels. Je kunt zoiets best een keer doen, maar om er een gewoonte van te maken, lijkt me te egocentrisch. Maar dat betekent niet dat we er niet van gaan genieten. Sterker nog: juist omdat het zo bijzonder is, wordt het een groot feest daar op dat verre eiland. En ondertussen wens ik iedereen die thuisblijft natuurlijk ook een prachtige kerst!

Hadewych Veys

Arts Bram Bakker (60) buigt zich elke maand over onze geestelijke gezondheid.

Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.