Van de zomer, die maar niet ophield zeer zomers te zijn, zat ik op een bank bij het bos. Een klein, vriendelijk bos tussen Baarn en Soest, met paden die niet zakelijk rechtuitgaan. Dan komt de slaap, zeker nu het fiets- en wandelpad vóór mij is stilgevallen omdat opgewekte kinderen nu hun Baarns Lyceum hebben bereikt. Mijn ogen sluiten zich. Tot de klap valt. Een zachte klap, maar toch.
U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Dan een stem: ‘Wakker blijven, je moet zo de wacht overnemen.’ Ik kijk in ogen van vroeger. Een kennis. Van wanneer toch? Oh ja, militaire dienst, midden jaren 50. In de jaren daarna zag ik hem gelukkig zo nu en dan nog, dus ik herken hem. Hij wijst naar rechts. In de verte zien we Paleis Soestdijk. Daar heb ik inderdaad weleens wachtgelopen. Eén keer hield ik de wacht naast het bordes waarop koningin Juliana mensen met hun cadeautjes vriendelijk ontving. Ik kreeg medelijden met de koningin, die onophoudelijk mooie, maar ook goedbedoelde doch smakeloze geschenken in ontvangst nam. Haar familie deed niet anders dan al die spullen doorgeven aan hofpersoneel dat er zo te zien nauwelijks raad mee wist. Ik stond daar te waken met mijn M1 Garand-geweer in mijn handen.
De oud-collega die mij uit de middagslaap haalde, begon vele militaire herinneringen op te halen. Ik had niet zo’n zin om ernaar te luisteren. Tot het moment dat hij vertelde hoe hij zich een keer vernederd had gevoeld. Het was tijdens de wacht gebeurd. Hij stond om twee uur ’s nachts de kazerne te bewaken. Tot de overval kwam. Niet van de Russen of een ander vijandig volk, maar de slaap drong zich op en opeens viel zijn geweer uit zijn handen kletterend op de grond. Hij bukte om het op te rapen, richtte zich op en keek in de ogen van de luitenant die de wacht kwam controleren.
Twee weken straf, twee weken niet met verlof. Ik vroeg hem of hij van de luitenant niet naast het geweer op de grond had moeten gaan liggen. Nee, zei hij, bovendien zou hij dan onmiddellijk weer in slaap zijn gevallen. We lachten samen ons militair verleden weg. Even later zaten we in een café te praten over van alles. Eigenlijk over niks, en toch was het gezellig.
Televisie-coryfee Koos Postema (90) bespreekt op geheel eigen wijze de wereld.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
