Onlangs is Tina Turner (83) overleden. Turner was één van de bekendste vrouwelijke rocksterren van vroeger. Plusredacteur Lenny Langerveld denkt terug aan de invloed die Tina heeft gehad op haar leven.
Ik ben een paar maanden geleden naar Tina: de Tina Turner Musical geweest. Eindelijk. Want als ik één langspeelplaat moet noemen die me door mijn twintiger jaren gidste, dan was het Private Dancer van Tina Turner. Het album verscheen in 1984, het jaar dat het uitging met mijn toenmalige vriendje en ik onwennig op mijn eigen broze benen belandde. Tina had Ike verlaten, ik was weg bij Henk. Dat schiep een band, al zou Henk een mier nog helpen met oversteken, terwijl Ike er regelmatig op los ramde.
Maar hé, beiden waren we voor het eerst de manager van ons eigen leven. Tina ergens ver weg in St. Louis en ik als een banneling in Spangen, toen een van de armste wijken van Rotterdam. In een lange pijpenla met een beschimmelde douche onder de trap van de bovenburen. Omgeven door blinde muren die iedere zonnestraal vakkundig op afstand hielden. Kortom: een ideaal decor voor twijfel en weemoedig klotsende
herinneringen.
Maar als Tina zong What’s love but a sweet old fashioned notion?, zong ik uit volle borst mee. Liefde, daar deden we niet meer aan. Zó achterhaald. Who needs a heart when a heart can be broken? We hadden geen man meer nodig, Tina en ik. Ze trad diverse malen in Ahoy op en alle keren was ik er niét bij. En dus zat ik in het Beatrix Theater in Utrecht bij de musical. En gingen in mijn geheugen de trossen los.
Lenny Langerveld is al vele jaren redacteur bij Plus Magazine. Zij is hoofd van de rubriek Mens & Samenleving en schrijft regelmatig over zaken die haar opvallen in de media en het nieuws.
