Meester Frank Visser: 'Vuurwapens'

Televisiepersoonlijkheid mr. Frank Visser (72) geeft elke maand een kijkje in de keuken van de rechtspraak.

Aan­getroffen werden: een revolver (Smith & Wesson, .357 Magnum), een pistool (Glock, kaliber 9x19 mm) en een semi-automatisch kogelgeweer (Astra Arms, kaliber .223) met een flinke hoeveelheid bijbehorende munitie. Dat zijn allemaal dodelijke wapens die door criminelen niet alleen worden ingezet bij het beslechten van hun onderlinge ­geschillen, maar ook bij het vermoorden van onschuldige burgers. Kennelijk is het niet zo moeilijk die wapens te ­bemachtigen. Zo bezien is het met het vuurwapenbezit dusdanig gesteld, dat alleen nette mensen nog zonder zitten.Ondanks de in theorie strenge wapenwetgeving bloeit het verboden wapen-bezit als nooit tevoren. 

Terwijl juist criminelen ze niet zouden mogen hebben. Hoe kan dat? Zoals zo vaak schort het aan de handhaving. De politie doet wat ze kan, maar het strafrechtelijk apparaat laat het afweten. In mijn tijd als officier van justitie moest je de blaren op je tong pleiten om illegaal vuurwapen-bezit überhaupt bestraft te krijgen. Een paar weken gevangenisstraf of een boete was de norm. Bij een alcoholcontrole in Amsterdam hoorde ik een agent grappend vragen aan een paar voor hem bekende criminelen: ‘Heren, geen vuurwapens bij u vanavond?’ Waarop ze lachend ‘nee’ riepen. Het werd niet belangrijk genoeg gevonden, waardoor we nu met de ellende zitten. De situatie is gelukkig iets verbeterd, want vooral jongere rechters zien de ­gevaren wel en proberen de strafmaat op te hogen. Maar zij lopen soms aan tegen informele afspraken tussen collega-rechters aan wie zij zich gebonden voelen. Wat wel raar is, want als de wetgever zich op die manier met de strafmaat gaat bemoeien, is het rechtstatelijk huis ­opeens te klein! Terwijl uiteindelijk de wetgever – binnen de grenzen van het internationaal recht – de ruimte bepaalt die de rechter bij de strafmaat krijgt. En niet andersom!

In het geval van Mohammed el S. eiste de officier van justitie 24 maanden ­gevangenisstraf. De rechtbank vond dat te weinig (!) en maakte er 28 maanden van. Dat begint dus eindelijk ergens op te lijken.Maar het is niet genoeg.Verboden vuurwapenbezit moet worden beschouwd als een eerste aanzet richting moord, want voor iets anders dient dat wapentuig niet. Daarop moet naar mijn mening minimaal tien jaar gevangenisstraf staan, en bij daadwerkelijk gebruik minimaal twintig jaar. Dan gaan een hoop mensen voortaan iets langer nadenken, voordat ze met een pistool in de broeksband het uitgaansleven ingaan.

Dat gaan rechters niet uit eigen beweging beslissen. De wetgever moet daarom zijn verantwoordelijkheid nemen.