Meester Frank Visser: 'Zes jaar aan het lijntje gehouden'

Door de klap liep ze een chronische whiplash op. Van het ene op het ­andere ogenblik werd zij ­volledig arbeids­ongeschikt. Ze was nog maar 25 jaar oud.De verzekeraar van de automobilist ­erkende de ­aansprakelijkheid, maar vervolgens ­begon het ­traineren en draaien. Leed Miriam wel aan een whiplash? Was ze wel voor ­altijd arbeidsongeschikt? Hoe berekende je dan de ­inkomensschade? Hoe oud zou ze worden? Was haar eigen onderneming wel levens­vatbaar?

Zou ze kinderen krijgen en dan ­parttime gaan ­werken? ­Allemaal onzeker. Maar dat het om heel veel geld zou gaan, lijdt geen twijfel. Vele honderd­duizenden euro’s, schat ik in.Gelukkig had Miriam een eigen letselschade-­advocaat. Maar ook dat hielp niet. Er werd maar heen en weer geschreven. En als haar advocaat eindelijk iets voor elkaar had, ­wisselde de verzekeraar van ­schaderegelaar. Die begon dan weer van voor af aan met het stellen van al beantwoorde ­vragen, het ­opeisen van al verstuurde bewijsstukken en het ­innemen van al verlaten stellingen.Het was inmiddels 2021. ­­

Miriam was nog steeds ziek en nu ook armlastig. ­Behoudens een klein voorschot had ze nog niets ontvangen. Toen zij zich bij mij meldde, lag er een ­dossier dat meerdere ordners besloeg. Ik ging op zoek naar de medische rapportage. Die bleek maar een paar kantjes te tellen. Hoe kon dat? Het ­eerste wat moet ­gebeuren, is het ­benoemen van een medisch deskundige om het ziekte­beeld en de prognose in kaart te brengen. Na zes lange jaren was die eerste stap nog altijd niet gezet! Nou viel dat ­misschien ook de ­advocaat van Miriam enigszins te verwijten, maar na ­lezing van het hele dossier wist ik wel wat er aan de hand was: een vooralsnog geslaagde poging van de ­verzekeraar de zaak te traineren. ­Uiteraard gevolgd door een veel te laag schikkingsaanbod, in de hoop dat de murw ­gebeukte Miriam zou buigen.

De ­tranen sprongen in mijn ogen. Een jonge vrouw, buiten haar schuld invalide gereden, was zes jaar lang aan het lijntje gehouden. “Eerst maar naar de rechtbank”, adviseerde ik, “om de benoeming van een ­deskundige af te dwingen.” En daarna nog vele jaren doorprocederen.Is deze gang van zaken uitzonderlijk? Ik vrees van niet. De afwikkeling van letsel­schades is in ons land in handen van ­commerciële ­verzekeraars die veel – zo niet ­alles – doen om te voorkomen dat ze ­moeten uitkeren. Door ­louter winstbejag wordt ­onmetelijk veel ­onnodig verdriet en pijn ­toegebracht aan de slacht­offers.

De maatschappelijke schade is dan ook enorm. Pogingen dergelijke excessen in goed overleg te voorkomen, zijn tot op heden mislukt. Ik vind dat onaanvaardbaar. De oplossing? Een wet waarin staat dat dergelijke dossiers na twee jaar worden overgedragen aan een overheidsinstelling die op kosten van de verzekeraar de ­aansprakelijkheid en schade bindend vaststelt. Ik garandeer u dat de meeste letselschades binnen twee jaar worden afgewikkeld.

Er worden regelmatig nieuwe columns van Mr. Frank Visser gepubliceerd. Wilt u de laatste altijd in uw inbox? Schrijf u in voor de PlusOnline nieuwsbrief >>