Politici en opiniemakers voorspelden dat tweederangs staatjes als Zwitserland en Nederland op zouden gaan in grotere staatskundige eenheden, of op zijn minst een economische unie met een grote buur zouden moeten aangaan om te overleven. Vandaar dat men in Nederland de ontwikkelingen aan de oostgrens met argusogen volgde.
De Sint-Lutgardisstoel is bovendien drager van een oud vruchtbaarheidsritueel, dat als immaterieel erfgoed kan worden beschouwd. De stoel van Heilige Lutgardis stamt uit de periode 1190-1210 en was waarschijnlijk een fragment van het koorgestoelte van het Sint-Katharinaklooster bij Sint-Truiden, waar de jonge Lutgardis van Tongeren (1182-1246) intrad.In 1231 verhuisde de stoel samen met de zusters van het Sint-Katharinaklooster naar de abdij van Nonnenmielen in Metsteren (Sint-Truiden). Pas in 1836 kwam de stoel in het cisterciënzerinnenklooster Mariënlof in Kerniel terecht. Na het vertrek van de zusters in 2020 kreeg de stoel zijn nieuwe bestemming in de parochiekerk Sint-Odulphus te Borgloon.
Middeleeuws cultusobject
De stoel heeft van oudsher een grote spirituele waarde. Vrouwen met een kinderwens namen plaats op de stoel en vroegen vervulling van hun kinderwens of baden voor een voorspoedige bevalling. Dat eeuwenoude ritueel wordt in ere gehouden in de Sint-Odulphuskerk. zoals het ook ten tijde van de zusters gebruikelijk was. Op die manier herbergt de stoel ook een stukje immaterieel erfgoed.
Het Topstukkendecreet zorgt voor de bescherming van roerend cultureel erfgoed dat voor de Vlaamse Gemeenschap in Vlaanderen bewaard moet blijven. Het gaat om objecten met een bijzondere archeologische, historische, cultuurhistorische, artistieke of wetenschappelijke betekenis. Op basis van het decreet wordt een Topstukkenlijst van zeldzame en onmisbare voorwerpen en verzamelingen opgesteld. Voor die beschermde voorwerpen gelden speciale beschermingsmaatregelen en uitvoerbeperkingen. Omdat aan het behoud van dit erfgoed groot belang wordt gehecht, is het ook mogelijk er restauratiesubsidies voor aan te vragen.
Bron: G-Geschiedenis.eu
