Online daten: waarom niet?

Kent u ze nog, de oude contactadvertenties uit de krant? Ze begonnen vaak met de woorden: ‘Via deze onsympathieke weg…’ Op die manier naar de liefde zoeken was  een taboe, mensen kwamen er liever niet voor uit. Met de opkomst van datingwebsites veranderde dat. Tegenwoordig lijkt iedereen te daten en wordt er openhartig over gepraat. Zo deelde acteur/cabaretier Kasper van Kooten zijn hilarische date-ervaringen in ­columns, een boek én een podcast. Zelfs ‘Gooische vrouwen’ Cheryl en Claire zoeken via een dating­bureau hun ideale match. En niet voor niets: daten vergroot je ­wereld, het is een mooie manier om uit je comfortzone te stappen en, ook als eeuwige single, de liefde te vinden.

Luchtig kopje koffie

Daar kan ik over meepraten! Acht jaar geleden waagde ik  (55) me voor de tweede keer op Tinder. In een eerdere fase was het op niets uitgelopen; dit keer was ik vast­besloten mijn ‘ware’ te vinden. Op een zomerse ochtend om half tien dronk ik luchtig een kopje koffie met een leuke man: Jan (58). Nee, liefde op het eerste gezicht was het niet, maar ik had wel veel zin om nog eens ­verder te praten. Dat deden Jan en ik bij een picknick langs de Amstel. Waar ik nog een tikje sceptisch keek naar de haren die uit zijn oren groeiden en me afvroeg of wij zonder drank – die had ik een jaar eerder afgezworen – ooit aan het zoenen konden raken. Nou, dat laatste kwam bij date vier helemaal goed. Nu zijn we ­alweer ­jaren heel gelukkig samen.

Maar nog niet zo lang als Jan Breet (70) en Carla Koert (71), die elkaar eind jaren 0 digitaal tegen het lijf liepen. Online daten was toen nog niet zo gangbaar als nu. Zonder hun kinderen hadden ze zich er niet aan ­gewaagd. Carla: “Na de scheiding van mijn tweede man kreeg ik van mijn dochter als sinterklaascadeau een maandabonnement voor een datingsite. In het begin vond ik het he-le-maal niets. Tot ik laat op de avond het profiel van Jan ontdekte. Dat sprak mij wél aan, door de overeenkomsten die we hadden: we hadden hetzelfde geloof en beiden een partner verloren.”

“Sinds mijn vrouw was overleden, had ik het moeilijk”, vult Jan aan. “Ik kan niet goed alleen zijn, hou te veel van gezelligheid. Ik ben een digibeet, maar mijn kinderen maakten een profiel aan en legden alles uit. Zo kreeg ik het voor elkaar om met Carla te chatten. Dat was meteen leuk. Net als het bellen.”

Brrr, een snor

“Op een zondagavond, na kerktijd, kwam hij bij me langs”, neemt Carla het weer over. “Ik zie hem nog de trap op komen naar mijn appartement. Hij was een beetje klein en dik. En, brrr, hij had een snor! Maar die vergat ik snel genoeg, want het was heel gezellig. 

Na de koffie gingen we over op port. Ik geloof dat we de hele fles soldaat hebben gemaakt.”

Jan: “Ik vond Carla meteen een heel mooie vrouw. En toen ik om drie uur ’s nachts wegging, was ik tot over mijn oren verliefd. Kort erna nodigde ik haar uit om Tweede Kerstdag samen te vieren. Ik zette mijn hele woonkamer vol waxinelichtjes en legde Carla in de watten met lekker eten van mijn eigen cateringbedrijf.”

Carla, niet gewend aan zoveel zorgzaamheid, genoot volop: “Die snor, die kon me allang niets meer schelen. Jan was zo gezellig en vrolijk. En reislustig: ook dat vond ik leuk, omdat mijn ex nooit op vakantie wilde. De volgende dag zou ik naar mijn moeder, wier ­gezondheid erg broos was. ‘Zal ik meegaan?’ stelde Jan voor. Toen hij ook bij haar aankwam met dozen vol lekkers, was ik definitief verkocht. En mijn moeder óók, haha.” Al snel beloofde Jan aan Carla’s moeder om, zolang hij zou leven, heel goed voor Carla te ­blijven zorgen. En hij houdt nog altijd woord. Carla: “Inmiddels zónder snor!”

Lekker zoenen

Niet bij iedereen gaat het zo snel. Toen Annette (60) twee jaar geleden op Tinder ging, was ze niet uit op een nieuwe vaste relatie. “Ik was net gescheiden. Maar mijn dochter zei: weet je wat je moet doen op verdrietige momenten? Lekker swipen! Ik vond het gelijk ­fantas-tisch. Al verbaasde ik me over de vele stomme profielen en foto’s van mannen. Voor de spiegel bijvoorbeeld, met ontbloot bovenlijf. Of zo’n foto waar een ex van is afgeknipt. Of ze begonnen een gesprek met alleen ‘hallo’. Nou, daar reageerde ik dus mooi niet op.”

Marco (61), lang en sportief, had wél leuke foto’s. “Hij schreef dat hij altijd had moeten lachen om van die ANWB-stellen met dezelfde jas, maar er tegenwoordig ook wel een beetje jaloers op was. Die heeft gevoel voor humor, dacht ik.” Toen ze elkaar zagen in Noordwijk, had ze meteen de neiging hem aan te ­raken. “Een goed teken! En het was heel gezellig.”

“Terwijl ik achteraf vond dat ik mezelf niet bepaald goed presenteerde”, zegt Marco. “Ik had een lastige ­periode achter de rug en daar vertelde ik uitgebreid over. Pas later kwam ik bij het léuke stuk over ­mezelf. Wat ik van haar vond? Nou, absoluut niet verkeerd! Leuk, netjes, ze mocht er echt zijn.” 

Bij de tweede date hebben we ongegeneerd zitten zoenen

“In een café, we zaten helemaal aan elkaar vastgeplakt”, vertelt Marco. “Beiden vinden we lekker zoenen belangrijk. Dat zat dus wel goed. Wat ik toen nog niet wist, was dat Annette eigenlijk niet ­serieus op zoek was. Dat was ik wel. Bij onze derde date zei ik spontaan: ‘Ik hou van je.’ Ik bedoelde dat helemaal niet zo zwaar, maar Annette schrok zich rot. Voor haar was zo’n snelle liefdesverklaring een rode vlag. Maar gelukkig ging ze er niet vandoor.”

Integendeel. Tot Annettes eigen verbazing volgden date vier tot en met tien, tot ze de tel kwijtraakte. Ze kon er niet meer omheen: dit was een echte relatie. “Ik ben nog wel aan wat testen onderworpen hoor: een Ikea-test, een klus-test, een vervoer-een-tafel-test…”, zegt Marco. “Hij slaagde met vlag en wimpel”, lacht Annette. “Wat ik zo leuk vind aan Marco is dat hij in staat is om op zichzelf te reflecteren en mij de vraag achter de vraag stelt.” “Ik heb het dus toch voor elkaar gekregen”, grapt Marco. “Het is zo serieus geworden dat we nu al een vakantie voor volgend jaar plannen!”

Hetzelfde meegemaakt

Ook Anita Taks (61) was niet uit op een nieuwe relatie. Vier jaar geleden verloor ze haar  man, en haar hoofd stond er helemaal niet naar. “Ik wilde sowieso een jaar alleen blijven; dat was ik sinds mijn 16de nooit meer geweest. Tot ik na driekwart jaar twee weken aan het sterfbed van mijn moeder zat. Ik schrijf mijn leven lang al dagboeken, en die las ik opnieuw terwijl ik waakte. Ik realiseerde me hoe mooi de liefde is. En ik dacht: waarom zou ik nog wachten? Ik was al weduwe en zou nu ook wees worden. Ik had maar één leven en moest er wat van maken. Samen is het leven nu eenmaal leuker. Omdat corona uitgaansmogelijkheden beperkte, ging ik op een paar datingapps tegelijk.”

Al snel kwam Anita in contact met Steven (58). “Ik vond hem er heel aantrekkelijk uitzien. Ook hij was zijn partner verloren en dat voelde passend: dan heb je hetzelfde meegemaakt en is het makkelijker praten over het verdriet dat nooit helemaal overgaat. Het klikte meteen tussen ons. Steven wist mij te lezen. ‘Waarom doe jij toch zo stoer?’, schreef hij al op de tweede dag. ‘Waar is het kleine meisje in jou?’ Dat raakte me.”

We hebben wekenland intensief met elkaar geappt

Anita en Steven bleven wekenlang intensief appen en wisten al heel veel over elkaar toen ze elkaar ontmoetten. “Dat was dus superspannend. Ik zag een heel grote man, één bonk spieren: precies waar ik van hou. Van de weeromstuit heb ik bij de eerste afspraak niets ­anders gedaan dan praten. Hij daarentegen was – dat is hij altijd – de rust zelve.”

Anita bleef nog even voorzichtig – “Ik wilde absoluut niet zijn hart breken, nadat hij zijn vrouw al was verloren” – maar na drie maanden wist ze het zeker. “Hij is te leuk om te laten gaan. Hij is letterlijk en figuurlijk mijn rots in de branding. En hij woonde nota bene maar acht kilometer bij me vandaan. Toch had ik hem vast nooit ontmoet als ik niet was gaan daten. Dus ik ben echt blij dat ik dat gedaan heb.”

Groot aanbod

Wie er ook bij zweert, is Wim (72) – hoewel hij op dit moment nog wel vrijgezel is. “Nadat ik vier jaar alleen ben geweest, sta ik sinds een half jaar op een datingsite. De juiste match heb ik nog niet gevonden, maar ik heb wel verschillende dates gehad en die vond ik heel leuk. Het verruimde mijn blik, ik maakte opeens weer andere dingen mee. Er was één vrouw die ik vaker heb gezien, maar na een keer of vijf haakte ze af. Jammer, maar ik zoek gewoon verder. Het aanbod is groot en er hoeft maar één iemand tussen te zitten. Door deze stap heb ik er weer vertrouwen in gekregen dat ik mijn oude dag niet alleen hoef te slijten. En dat vind ik heel fijn!” En zo is het. Want voor veel mensen geldt toch dat wat Anita al zei: “Samen is het leven leuker.” En langs de sympathieke weg van het online daten, vergroot je de kans om iemand te vinden. ▪