Het is steeds normaler geworden om met ‘jij’ aangesproken te worden in het dagelijks leven, maar ook in reclames, restaurants of bij instanties. Tutoyeren heet dat, bijvoorbeeld wanneer een jong iemand een oudere aanspreekt met ‘jij’, of ‘jou’ in plaats van met het beleefdere ‘u’.
Vroeger was het duidelijk. Als iemand ouder was of boven je stond, zei je ‘u’ tegen die persoon. ‘Je’ zei je tegen leeftijdgenoten en mensen die je goed kende. Je vader en moeder waren trouwens ook ‘u’. Vanaf de jaren 60 veranderden die regels. Vandaag de dag wordt de u-vorm enerzijds al snel afstandelijk gevonden. Anderzijds is het nog steeds respectvol. Toch kiezen grote bedrijven als Coolblue, McDonald’s en zelfs het Ouderenfonds ervoor om te tutoyeren. Zij vinden ‘u’ al snel oubollig en te formeel.
Bij Plus Magazine hanteren we nog altijd de u-vorm. We vinden het naar onze lezers toe passender. Prettiger. Maar een website is een ander verhaal. Hoe wilt u het liefst op onze website Plusonline aangesproken worden? Met u of jij?
Reactie toevoegen
Reacties
Normaal; toch....!
Groet U, D.A.A. Beumer
Heel graag met U. Zeker als klant bij een of andere website.
Dan voel je je gerespecteerd. Dat jij en jou van een of andere snotneus
aan de andere kant van een chatbox/ vraagbaak, ik word er altijd kregel van. Zelfs de banken doen dat tegenwoordig. Bah!!
Ik spreek iedereen met u aan, zeker als ik de persoon niet ken. Afgezien van leeftijd of "stand". In de kerk tutoyeren we elkaar omdat we broers en zussen van dezelfde vader zijn.
Het getuigt van een opvoeding die NIET genoten is.
Ik ben bijna 94 jaren oud en heb 46 jaren heel hard gewerkt Ik vind het respectloos dat een teener van 12/13 jaar denkt dat het normaal is omdat de ouders van nu ook niet beter weten, Omdat ouderen zowel in de politiek als in de sociale media niet tellen zak het benul bij de maatschappij steeds verder af. Ook de van oorsprong buitenlandse burgers worden hier door op het verkeerde been gezet. Maar ja.... de overheid die al jaren het onderwijs aan hun lot over laat slaapt al jaren omdat er zoveel voor hen niet belangrijk genoeg is.
Ik blijf het een uiting van respect vinden om een onbekende met U aan te spreken.
Ik vind het prima om te worden getutoyeerd. Maar dat wil ik dan wel zelf aangeven. Ik erger me al jaren aan al die berichtjes en reclameboodschappen waarin ik met 'je' word aangesproken. Mijn moeder leerde mij: kinderen zijn 'jij' en grote mensen zijn 'u'. Heel helder en duidelijk en je beledigt er niemand mee. Als de aangesprokene het anders wil, zegt hij/zij dat zelf wel.
het klinkt nog altijd respectvol
Door onbekenden en instanties word ik het liefst aangesproken met 'u', ongeacht de leeftijd van de persoon met wie ik te maken heb.
Bij bekenden is het gemakkelijk om aan te geven wat je prettig vindt: ik vind het dan meestal prima om met 'jij' aangesproken te worden, óók door jongeren.
Zelf zeg ik altijd u tegen anderen, tot die aangeven dat ze 'jij' prettig vinden.
ik stoor me erg aan bedrijven die alsmaar je- jijen.
Zo spreek je volwassen klanten niet toe.
Het is neerbuigend en betuttelend en onbeleefd.