Soms zien we pas hoe mooi het leven kan zijn als het einde in zicht is
Mijn vriend die ongeneeslijk ziek is probeert van zijn laatste maanden in het aardse leven ‘een feestje’ te maken. Zijn hele leven hield hij enorm van gezelligheid, maar nooit was hij dol op feesten en partijen. Hij ging liever met me uit eten in een goed, en vooral rustig restaurant dan dat hij me vroeg om samen carnaval te vieren. We gingen vaak samen op wintersport, maar de après-ski kon ons gestolen worden.
Zolang je van jezelf niet weet hoe jij reageert als de dokter je een doodvonnis geeft, denk ik dat het verstandig is om er niet over te oordelen. De boezemvriend uit mijn jeugdjaren was zijn hele leven hard aan het werk en flink aan het sparen, met het stellige voornemen het er goed van te gaan nemen als hij niet meer zou hoeven werken. Hij was een jaar of 50 toen hij de diagnose ALS kreeg, nog steeds een doodvonnis, deze neurologische ziekte. Vervolgens nam hij een wijs besluit: hij liet alle verplichtingen los en probeerde nog zoveel mogelijk te genieten van de tijd die hem restte.
Geef iemand bloemen en zeg: Het is een feest om jou te kennen
De moraal van dit verhaal: soms zien we pas hoe mooi het leven kan zijn op het moment dat het einde in zicht is. Daar is niets mis mee, er zijn genoeg mensen die zich pas na de echtscheiding realiseren dat het huwelijk ook veel goede kanten had.
De grote vraag is natuurlijk: ga je het anders doen als je weet hoe relativerend de omstandigheden kunnen zijn? Ik ben geen groot feestvarken en ik heb ook niet de ambitie het alsnog te worden. Maar door alle ingrijpende gebeurtenissen in de levens van dierbaren en dat van mijzelf ben ik wel overtuigd geraakt dat je feestvieren niet zou hoeven te verdienen. Dat taart eten en champagne drinken niet pas mag als je jarig bent, of een jubileum viert.
Laten we proberen wat explicieter te genieten van het leven. Ons geluk vieren, onze goede gezondheid, het hebben van fijne vrienden, enzovoort. Ik ben bang dat onze calvinistische volksaard ons daar te vaak van weerhoudt. ‘Tot het bittere einde’ is toch eigenlijk een heel vreemde uitdrukking? Waarom niet ‘tot het vrolijke einde’?
Carpe diem: pluk de dag
Carpe diem, oftewel ‘pluk de dag’, is een basishouding, die we best wat actiever mogen belijden, of zelfs promoten. Dat ik op een willekeurige doordeweekse dag een verhaal mag schrijven over feest, dat is op zichzelf toch al een feest?
Lieve mensen, er gebeurt van alles in de wereldpolitiek waar je best zenuwachtig van kan worden. Maar realiseer je daarom eens te meer: er is ook altijd iets te vieren! Loop gewoon eens naar de winkel en koop een bos bloemen of een cadeautje voor iemand van wie je houdt. En zeg dan: ‘Dit krijg jij om te vieren dat ik blij ben met jou in mijn leven. Het is een feest om jou te kennen!’
Arts Bram Bakker (60) buigt zich elke maand over onze geestelijke gezondheid.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Reactie toevoegen