Het fijne van de Apennijnen zijn hun wijnen, hoorde ik onlangs iemand zeggen, terwijl hij nog eens inschonk uit een van de vele flessen die voor hem op tafel stonden. Nu preekte de persoon in kwestie nogal voor eigen parochie, want hij was een Italiaanse wijnimporteur...
U leest een gratis artikel uit Plus Magazine.
Op Plusonline.nl bieden we iedereen de kans gratis kennis te maken met Plus Magazine. Hét maandblad bomvol informatie en inspiratie. Maar deze artikelen, dossiers en columns maken kost veel tijd en geld. Wilt u meer? Overweeg dan ook een abonnement op Plus Magazine.
Ik trof hem op een beurs die ik bezocht om mijn dorst naar informatie op dat vlak maar weer eens te lessen. Overigens wordt er weleens tegen mij gezegd: “Waarom zou u? U bént toch al wijnkenner?” Maar dat ontken ik altijd, veelal volmondig… “Ik ben wijnliefhebber. En zodoende moet ik blijven studeren.”
De Italiaanse wijnbouw is een wirwar van lokale druiven.
Welaan, wat dat betreft biedt Italië een onophoudelijke stroom aan studiemateriaal. Niet alleen is het – stuivertje wisselend met Frankrijk – het grootste wijnland ter wereld, ‘De Laars’ huisvest ook nog eens de meeste autochtone druiven van alle wijnproducerende landen. De Italiaanse wijnbouw is een wirwar van lokale druiven. Naar verluidt zijn er wel tweeduizend verschillende in omloop, waarvan trouwens ‘slechts’ een kleine vierhonderd tot wijn worden gepromoveerd.
En om het lekker overzichtelijk te houden, nemen deze druiven in bijna iedere streek een andere identiteit aan. Zo gedraagt Italië’s bekendste, de sangiovese, zich bij wijze van spreken als een maffiabaas door zich te bedienen van een vijftiental aliassen, waaronder brunello, morellino en prugnolo. Ook de alom bekende nebbiolo heeft verschillende paspoorten, waarin deze zich uitgeeft als spanna of als chiavennasca. En de eveneens vermaarde montepulciano wil zich wel voorstellen als cordisco, morel-lone, primaticcio of uva Abruzzi.
Tijdens mijn vine scene investigation stuitte ik op die beurs ook nog op witte variëteiten die zich een vermomming hadden aangemeten. De populairste druif, de trebbiano, dook ook op als procanico, terwijl ie zich als ingezetene van Frankrijk uitgeeft als ugni blanc.
De garganegadruif, die faam geniet vanwege zijn bijdrage aan Soave, heet elders in Italië grecanico. En de cortese, waar Gavi van wordt gemaakt, kent het synoniem bianca fernanda. Ecco! Kunt u het nog volgen?
In ieder geval blijf ik mijn best doen om een beetje op de hoogte te blijven. En ook mijn huiswerk doe ik keurig. Misschien word ik dan ooit nog een keertje wijnkenner.
Si, Chianti!
Toscane in het algemeen, en Chianti in het bijzonder: thuishaven van de sangiovese. Is aan komen varen met lekker veel vol rijp rood en mollig fruit. Warme kersen, vanille, zoete specerij. Biedt een fijne doordrinkfactor. Bonicelli 2018, Sangiovese, Chianti Riserva, €9 (rood). Hema
Met blosjes
Pinot grigio, maar die levert toch alleen witte wijn op? Nee hoor, steeds meer rosato’s. Als de wijnmaker het roze schilletje en dito vruchtvlees nadrukkelijker inzet, ontstaat een wijn met blosjes. Fruitig van geur en smaak, vriendelijk zacht, met pit in de aangenaam droge afdronk. Mastri Vernacoli 2023, Pinot Grigio Rosato, Vigneti dell Dolomiti, €7,49 (rosé). Albert Heijn
Een plaatje van een palazzo
Zachte, milde garganega. Perenbomen vol bulkend fruit, blossende abrikozen en een bittertje dat zich van zijn zachtste kant laat zien. Zeer smakelijk. Palazzo Maffei 2022, Garganega, Soave, €8,80 (wit). Wijnkoperij Okhuysen.
Harold Hamersma (66) proeft voor zijn wijnkoop-website De Grote Hamersma jaarlijks zo’n 8000 wijnen. Iedere maand selecteert hij voor Plus Magazine een opvallend trio. Ditmaal zijn dat drie wijnen uit Rioja.
Reactie toevoegen