In de krant (de Gelderlander) stond een interview met lezer die zich heel boos maakte op zorgverzekeraar VGZ. Aanleiding voor zijn boosheid was een brief die zijn moeder had ontvangen van de zorgverzekeraar, waarbij 'je' werd gebruikt in plaats van 'u'. Terecht?
Zijn moeder, toch al 92 jaar oud, werd in die brief met ‘je’ aangesproken en niet met het respectvoller ‘u’. Zoon Dirk was verontwaardigd over de toon van de brief: ‘Je spreekt een 92-jarige dame toch niet met ‘jij’ aan?
Hij kreeg veel steun op social media. Onfatsoenlijk en respectloos om ouderen zo te benaderen, was de overheersende mening. Bij de zorgverzekeraar waren ze zich van geen kwaad bewust. Zij vinden dat communiceren met hun leden in de je-vorm juist extra persoonlijk en dichtbij is.
Hoe is dat voor u? Stoort het u, als u in een brief van een officiële instantie met ‘je’ en ‘jij’ wordt aangesproken en niet met ‘u’? Of vind u dat geen enkel probleem?
Reactie toevoegen
Reacties
Onderstaand commentaar is helaas de tegenwoordige houding, waar is het fatsoen en eerbied? We hebben toch niet met elkaar op school gezeten?
............Bij de zorgverzekeraar waren ze zich van geen kwaad bewust. Zij vinden dat communiceren met hun leden in de je-vorm juist extra persoonlijk en dichtbij is.
Ik ben bijna 80 jaar. Ik heb de gewoonte om iedereen die ik niet persoonlijk ken met 'U' aan te spreken, is altijd correct. Ook bij de kassamedewerkers schijnt het normaal te zijn om de mensen met 'je' aan te spreken. Maar ik ben niet hun vriendin, zus, moeder etc. het zal wel komen door het Engelse 'you' wat bijna hetzelfde klinkt. Enfin, het zij zo.
Ik ben het met onderstaande reacties eens. Het wordt steeds gekker en het lijkt erop dat er geen respect en fatsoen meer is. Hoop dat dit alsnog in bv het onderwijs kan veranderen.
Banken, wat toch zakelijke instellingen zijn, gebruiken ook 'je/jij'. Ik vind dit onbeleefd.
Niet alleen dat ik met ´je´ wordt aangesproken, maar ook steevast met `meneer` als de afzender niet weet (of wenst te weten) of ik een man of een vrouw ben.
in een brief hoort fatsoenshalve -U- te staan. In een telefonisch gesprek met een bedrijf of instantie, wens ik ook met -U- aangesproken te worden. Vind ik gewoon getuigen van goed fatsoen. Als een telefonist(e) "je en jij-t", dan laat ik mijn fatsoen ook varen, en "je en jij" ik ook.
Dit gebeurt ook in de winkels. Als je iets vraagt aan een winkelbediende of contant betaald aan de kassa word je met jij/je aangesproken.
Als ik dit zelf in het verleden zei werd mij verteld dat ik niet met die persoon in de klas heb gezeten, op een grappig manier gewaarschuwd!
Banken, wat toch zakelijke instellingen zijn, gebruiken ook 'je/jij'. Ik vind dit onbeleefd.
Ik wens niet daar Jan en alleman en zeker ook niet in officiële brieven te worden aangesproken met je en jouw.
Wij leven in een tijdperk van ongefundeerde diepmenselijke waarden, laat staan de bijbehorende norm. En dat geldt zeker en vast voor 'alle' zgn. bedrijven die zichzelf en daarmee de mensheid al dan niet~, maar zeker ook van wel, voor hen gelukkige idiotie met HOOFDLETTERS blijvend hanteren. M.a.w. : "SHAME ON YOU!!!"