In de krant (de Gelderlander) stond een interview met lezer die zich heel boos maakte op zorgverzekeraar VGZ. Aanleiding voor zijn boosheid was een brief die zijn moeder had ontvangen van de zorgverzekeraar, waarbij 'je' werd gebruikt in plaats van 'u'. Terecht?
Zijn moeder, toch al 92 jaar oud, werd in die brief met ‘je’ aangesproken en niet met het respectvoller ‘u’. Zoon Dirk was verontwaardigd over de toon van de brief: ‘Je spreekt een 92-jarige dame toch niet met ‘jij’ aan?
Hij kreeg veel steun op social media. Onfatsoenlijk en respectloos om ouderen zo te benaderen, was de overheersende mening. Bij de zorgverzekeraar waren ze zich van geen kwaad bewust. Zij vinden dat communiceren met hun leden in de je-vorm juist extra persoonlijk en dichtbij is.
Hoe is dat voor u? Stoort het u, als u in een brief van een officiële instantie met ‘je’ en ‘jij’ wordt aangesproken en niet met ‘u’? Of vind u dat geen enkel probleem?
Reactie toevoegen
Reacties
Het stoort mij niet alleen als oudere. Het is zowiezo al bergje af in Nederland met beleefdheden. Het geldt voor iedereen, jong én oud.
Als 87 jarige vind ik het ook respectloos in officiële brieven,hoewel ik al jaren m’n voornaam gebruik bij een kennismaking.Het mevrouw hoeft voor mij ook niet meer.
Ik word niet graag met je aangesproken door mensen die ik niet ken en tot wie ik enige afstand wil bewaren .
De mensen moeten het maar normaal vinden .
Respect is ver te zoeken.
En een hint dat komt mede door de media.
Bij de laatste zin staat Stelling Het soort mij , grappig het moet dus zijn. Het stoort mij foutje niet opgemerkt dus weer.
Wat fijn dat iemand zich uitspreekt over die onzinnige manier om klanten aan te spreken. Ik erger me er al jaren aan. Waar komt dat vandaan? Geen enkele bedrijf en geen enkele organisatie ooit mijn toestemming gevraagd om me met 'je' aan te spreken. Ik denk ook dat het een uit het Engels (of de VS) overgewaaide gewoonte is. Of heeft het te maken met het aanstellen van jonge communicatiemedewerkers? Voor jonge mensen is het misschien heel gewoon, zoals het tegenwoordig ook een uitzondering is dat iemand zich voorstelt met voor- en achternaam. Ik vraag altijd naar de laatste als die niet spontaan worden gemeld. Dan krijg is regelmatig te horen: "O, dat is toch niet belangrijk"? Maar ik vind het wel belangrijk en niet meer dan getuigen van fatsoen. Mijn moeder leerde mij vroeger 'grote mensen zijn u, kinderen zijn jij'. Heel makkelijk te onthouden, hoor.
Vindt u . Bij de persoonsvorm u verbuigen we de werkwoordsvorm
hetzelfde als bij zij , hij en het .
Je hoeft niet over de 90 te zijn om met U aangesproken te worden. Mijn man en ik (80rs) storen zicht er ook aan, dat “ouwe jongens krentenbrood-gedoe) we zijn niet tegen “je”, maar pas als je elkaar kent. Zeker niet “je je jij” in officiële stukken.
Respect is tegenwoordig toch al ver te zoeken.
VGZ is niemands vriend/kennis. Daar doen we zaken mee en dan is het juist op zijn plaats als de klant met U wordt aangesproken. We zetten ook geen doei maar hoogachtend bij afsluiten van een brief🙃
Vind dat niet één officiële instantie zich met 'je' of 'jou' mag richten tot cliënten. Voor wat betreft het specifieke voorbeeld; een verzekerde, ongeacht leeftijd, heeft een (nood)zakelijke overeenkomst met de zorgverzekeraar.
Mijns inziens veroorzaakt de verzekeraar eerder afstand met zijn leden dan dat hij aan klantenbinding doet door in een officiëel schrijven te tutoyeren.
Gepaste, respectvolle afstand in hoe leden worden aangeschreven, is dan ook zeker op z'n plaats.
Tutoyeren doe ik met hén die die mij persoonlijk na zijn en waarmee ik mij verbonden voel.
Het stoort mij idd ook voor de volle 100%.
Indien een telefoniste van een bedrijf ook gaat 'jouwen', zeg ik er ook direct iets van!!