In de krant (de Gelderlander) stond een interview met lezer die zich heel boos maakte op zorgverzekeraar VGZ. Aanleiding voor zijn boosheid was een brief die zijn moeder had ontvangen van de zorgverzekeraar, waarbij 'je' werd gebruikt in plaats van 'u'. Terecht?
Zijn moeder, toch al 92 jaar oud, werd in die brief met ‘je’ aangesproken en niet met het respectvoller ‘u’. Zoon Dirk was verontwaardigd over de toon van de brief: ‘Je spreekt een 92-jarige dame toch niet met ‘jij’ aan?
Hij kreeg veel steun op social media. Onfatsoenlijk en respectloos om ouderen zo te benaderen, was de overheersende mening. Bij de zorgverzekeraar waren ze zich van geen kwaad bewust. Zij vinden dat communiceren met hun leden in de je-vorm juist extra persoonlijk en dichtbij is.
Hoe is dat voor u? Stoort het u, als u in een brief van een officiële instantie met ‘je’ en ‘jij’ wordt aangesproken en niet met ‘u’? Of vind u dat geen enkel probleem?
Reactie toevoegen
Reacties
Het stoort me niet alleen in officieele brieven maar ook als ik TV kijk en een “blaag” van net twintig jaar staat te jijen en te jouwen tegen me.
Ik ben bijna 89 jaar en zeg nog steeds U tegen iemand die ik of niet ken of die ouder is dan mij. Of zijn we aan het “verengelsen” ?
in de toekomst zal het wel je en jij worden.
U is nog van deze generatie
Hetzelfde geldt voor het onbehoorlijke “meneer” in plaats van “geachte heer” of desnoods “mijnheer”. In een persoonlijke brief hoort geen spreektaal!
Ik zie dat er nogal wat respondenten zich hieraan storen! Waarom doen instanties het dan toch? Ik blijf ertegen ageren - telkens weer melden dat als ik onderteken met "Mw dieendie" ik ook graag zo aangesproken wil worden, ne niet met Hé Pietje - door elke snotneus die ergens werkt.... Overigens: ik spreek toch die "snotneus" ook netjes aan met "meneer"- waarom kunnen instanties dat niet volgen??
Waar zijn de normen en waarden? Vooral in officiële stukken is het toch niet teveel gevraagd om beleefdheid te tonen.
De reactie: "persoonlijker" , 't het is/zijn toch niet mijn vrienden ...
Men begint een brief met:
Geachte Mevrouw,
Vervolgens word je met je en jou aangesproken, dat klopt niet , gelukkig zijn er ook mensen, ook jongeren , die me dan wel met u aanspreken. Mensen die ik niet ken spreek ik aan met u, het boeit me niet of ze heel jong zijn of al wat ouder , ik ken hen niet dus gebruik ik u, dat heb ik van huis uit meegekregen!
Ik vind het verschrikkelijk met u te worden aangesproken en meld dat ook gelijk. Zeg alsjeblieft je of jij. Leeftijd maakt niet uit. Ik ben zelf 61 jaar oud. Misschien is het ook een streekdimgetje. Ik kom uit de Achterhoek.
Je geeft iemand pas het recht tot tutoyeren op het moment dat je afspreekt elkaar bij de voornaam aan te spreken. Een wildvreemde instantie heeft niet dat recht en kan dus gewoon U blijven gebruiken. Zwaar ongepast vind ik dit. Ook reclame gericht op ouderen en opgesteld met je en jij worden niet gewaardeerd. Dit kan je alleen doen indien je doelgroep alleen uit jongeren en kinderen bestaat.
Met "jij" moet je tevens oppassen met gebruik. Het is in veel gevallen een "je" met denkbeeldige uitgestoken wijsvinger.
Ik vind het een beetje te vrij t.o. de personen,die je voor het eerst aanspreekt of contact mee hebtHet is natuurlijk over komen waaien uit het Amerikaans maar in Europa is het niet vanzelfsprekend !!
Onze zuiderburen zeggen U,de Fransen zeggen Vous,de Italianen zeggen Lei,de Duitsers zeggen Sie.Het is ook een vorm van respect vooral t.o. de ouderen !!
Het stoort mij als ook als je in een officiële brief met je en jij wordt aangesproken.